Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Roman Hauser po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia S. O. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 stycznia 2006 r., IV SA/Wa 2098/05 w przedmiocie odmowy wstrzymania wykonania decyzji w sprawie ze skargi S. O. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia 1 marca 2005 r. w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego postanawia oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia z dnia 30 stycznia 2005 r., sygn. akt IV SA/Wa 2098/05 oddalił wniosek S. O. o wstrzymanie wykonania decyzji Wojewody Mazowieckiego z dnia 1 marca 2005 r. w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego. Wojewódzki Sąd Administracyjny podniósł, że w jego ocenie w niniejszej sprawie nie zachodzą przesłanki do uwzględnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji bowiem postępowanie w sprawie wymeldowania realizuje jedynie cele ewidencyjne.
Postanowienie z dnia z dnia 30 stycznia 2005 r. S. O. zaskarżył w całości oraz wniósł o jego uchylenie i wstrzymanie decyzji o wymeldowaniu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest zasadne.
Wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji do czasu rozpoznania skargi na decyzję służy zapobieżeniu wyrządzenia znacznej szkody lub skutków trudnych do odwrócenia, które mogłyby powstać, gdyby okazało się, że w wyniku uwzględnienia skargi zostanie wzruszona zaskarżona decyzja. Dlatego też rozpoznając wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w całości lub w części sąd administracyjny, stosownie do przepisu art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - zwanej dalej p.p.s.a.), Sąd ocenia, czy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, jeżeli przed rozpoznaniem skargi zostanie wykonana zaskarżona decyzja, która w wyniku rozpoznania skargi może być uchylona albo może być stwierdzona jej nieważność. Oceny tej Sąd dokonuje na podstawie okoliczności wskazanych przez skarżącego, ale także uwzględnia inne okoliczności, które mają znaczenie dla rozpoznania wniosku.
Z akt sprawy wynika w sposób jednoznaczny, że w rozpatrywanym postępowaniu przed sądem pierwszej instancji skarżący nie uprawdopodobnił przytoczonych powyżej przesłanek umożliwiających pozytywne zastosowanie powołanego przepisu art. 61 § 3. Stanowisko skarżącego, że zaskarżona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego decyzja Wojewody Mazowieckiego jest merytorycznie nietrafna i, w jego ocenie, narusza prawo nie stanowi przesłanki do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji na podstawie art. 61 § 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Nie są również trafne argumenty skarżącego dotyczące niebezpieczeństwa wyrządzenia mu znacznej szkody w związku z wykonaniem decyzji o wymeldowaniu. Należy bowiem zauważyć, iż zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 10.04.1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (tekst jednolity Dz. U. z 2001 r. Nr 87, poz. 960 ze zm.) zameldowanie jest wyłącznie aktem rejestracji danych o miejscu pobytu oznaczonej osoby. W uzasadnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 27 maja 2002 r. (sygn. akt K 20/01, OTK-A 2002/3/34) podkreślono, że zameldowanie jest jedynie formą realizacji obowiązku meldunkowego przez zgłoszenie wymaganych danych właściwemu organowi. Powoduje to, że organ meldunkowy nie rejestruje uprawnień do lokalu osób występujących o zameldowanie, lecz gromadzi informacje w zakresie danych o miejscu pobytu, a więc bada, czy osoba występująca z wnioskiem faktycznie zamieszkuje w lokalu. Oznacza to, iż również wymeldowanie (por. art. 15 ust. 1 cyt. ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych) jest wyłącznie aktem rejestracji danych dotyczących pobytu określonej osoby, o ustaniu jej pobytu w dotychczasowym miejscu (tj. o jego opuszczeniu). Trafnie więc zauważył Sąd I-instancji, iż wymeldowanie nie przesądza o prawie zamieszkiwania w lokalu, a więc w odniesieniu do decyzji o wymeldowaniu trudno mówić o niebezpieczeństwie wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego nie wykazanie i nie uprawdopodobnienie przez skarżącego w postępowaniu przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym prawnych przesłanek umożliwiających wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji uzasadnia ocenę, że Sąd ten nie naruszył prawa oddalając wniosek strony w powyższym przedmiocie.
Z tych względów, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 cyt. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Naczelny Sąd Administracyjny zażalenie oddalił.