Dnia 9 czerwca 2010 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Krystyna Borkowska po rozpoznaniu w dniu 9 czerwca 2010 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia R. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 2 marca 2010 roku, sygn. akt IV SA/Po 907/09 odmawiające przywrócenia terminu do wniesienia sprzeciwu na zarządzenie referendarza sądowego z dnia 15 grudnia 2009 roku, sygn. akt IV SA/Po 907/09 pozostawiające bez rozpoznania wniosek o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi R. P. na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] września 2009 roku, nr [...] w przedmiocie wymeldowania postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 2 marca 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odmówił przywrócenia terminu do wniesienia sprzeciwu na zarządzenie referendarza sądowego z dnia 15 grudnia 2009 roku pozostawiające bez rozpoznania wniosek o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi R. P. na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] września 2009 roku w przedmiocie wymeldowania. W uzasadnieniu swojego stanowiska Sąd I instancji podał, że skarżący nie uprawdopodobnił wystarczająco braku swojej winy w uchybieniu terminu. Pomimo wezwania o nadesłanie w terminie 7 dni odpisu orzeczenia biegłego lekarza, na które skarżący powołuje się we wniosku o przywrócenie terminu, orzeczenia takiego nie nadesłał. W piśmie z dnia 17 lutego 2010 roku wskazał jedynie, że był badany przez różnych lekarzy sądowych w różnych sprawach i nie wie, którymi jest Sąd zainteresowany. Sąd podkreślił, że skarżący nie był wzywany do nadesłania abstrakcyjnych orzeczeń biegłych lekarzy, a tylko tych, na które się powoływał. Ponadto z kserokopii zaświadczenia lekarza sądowego, nadesłanej przez Sąd Okręgowy w Poznaniu, wynika, że skarżący nie był zdolny do stawienia się na wezwanie lub zawiadomienie Sądu do dnia 30 listopada 2009 roku. Lekarz sądowy nie stwierdził też, by R. P. nie był zdolny do innych form udziału w postępowaniach sądowych - w tym w postaci sporządzania pism do sądu. Ponadto zaskarżone zarządzenie zostało doręczone skarżącemu w dniu 21 grudnia 2009 roku, tj. w okresie nie objętym wskazanym wyżej orzeczeniem.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł R. P. domagając się jego uchylenia. Skarżący podniósł, że "z przyczyn psychicznych" nie jest zdolny do podejmowania czynności przed sądem.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie
Stosownie do art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanawia przywrócenie terminu. Zgodnie zaś z art. 87 § 2 cytowanej ustawy, w przedmiotowym wniosku należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu.
W przedmiotowej sprawie skarżący we wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu od zarządzenia referendarza sądowego podniósł, iż w miesiącach listopadzie i grudniu 2009 roku nie był zdolny do występowania przed sądem, co miały potwierdzać zaświadczenia biegłego lekarza sądowego. Skarżący nie załączył jednakże tych zaświadczeń do złożonego przez siebie wniosku, ani nie nadesłał ich w związku z wezwaniem Sądu z dnia 2 lutego 2010 roku. Natomiast z zaświadczenia nadesłanego przez Sąd Okręgowy w Poznaniu wynika, iż skarżący był niezdolny do stawania przed sądem do dnia 30 listopada, podczas gdy zaskarżone postanowienie referendarza sądowego zostało mu doręczone w dniu 21 grudnia 2009 roku. Należało zatem uznać, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu właściwie stwierdził, że skarżący nie uprawdopodobnił wystarczająco braku swojej winy w uchybieniu terminowi do wniesienia sprzeciwu od zarządzenia referendarza sadowego z dnia 15 grudnia 2009 roku.
Z powyższych przyczyn, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji