Dnia 9 czerwca 2010 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Krystyna Borkowska po rozpoznaniu w dniu 9 czerwca 2010 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia R. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 30 marca 2010 roku, sygn. akt IV SA/Po 907/09 oddalające wniosek R. P. o wyłączenie sędziego WSA M. D. od rozpoznania sprawy ze skargi R. P. na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] września 2009 roku, nr [...] w przedmiocie wymeldowania postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 30 marca 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił wniosek o wyłączenie sędziego WSA M. D. od rozpoznania sprawy ze skargi R. P. na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] września 2009 roku w przedmiocie wymeldowania. W uzasadnieniu swojego stanowiska Sąd I instancji podał, że podstawa wskazana przez skarżącego jako powód wyłączenia sędziego, nie ma oparcia w przepisach ustawy. Sąd podkreślił, że okoliczności dotyczące niezapoznania się i niedokładnego zbadania dokumentacji lekarskiej w rzeczywistości dotyczą kwestii, które mogą być kontrolowane przez wyższą instancję, na skutek wniesionego środka odwoławczego. Natomiast przeświadczenie strony, iż Sąd nie zapoznał się dokładnie z dokumentacją medyczną nie uzasadnia wyłączenia sędziego od orzekania w sprawie.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł R. P. domagając się jego uchylenia. Skarżący podniósł, że sędzia M. D. orzekał w sprawach skarżącego toczących się przed Sądem Okręgowym w Poznaniu, "gdzie ograbił skarżącego na duże kwoty pieniężne". Skarżący stwierdził także, iż sędzia M. D. działa na jego szkodę, gdyż "orzeka zawsze na korzyść (...) władzy i (...) majętnych osób". Podkreślił, iż sędzia M. D. został przez niego pozwany "o naprawienie krzywd i szkód".
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie
Stosownie do art. 18 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) z mocy ustawy sędzia jest wyłączony w sprawach: 1) w których sędzia jest stroną bądź pozostaje z jedną ze stron w takim stosunku prawnym, że wynik sprawy oddziałuje na jego prawa lub obowiązki, 2) małżonka sędziego, krewnych sędziego lub powinowatych w linii prostej, krewnych bocznych do czwartego stopnia oraz powinowatych bocznych do drugiego stopnia, 3) osób związanych z sędzią z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli, 4) w których sędzia był lub jest jeszcze pełnomocnikiem jednej ze stron, 5) w których sędzia świadczył usługi prawne na rzecz jednej ze stron lub jakiekolwiek inne usługi związane ze sprawą, 6) w których sędzia brał udział w wydaniu zaskarżonego orzeczenia, jak też w sprawach o ważność aktu prawnego sporządzonego z jego udziałem lub rozpoznanego przez niego, a także w sprawach, w których występował jako prokurator, 7) w których sędzia brał udział w rozstrzyganiu sprawy w organach administracji publicznej. Zgodnie natomiast z art. 19 Ppsa (określającym tzw. względne przesłanki wyłączenia), niezależnie od wymienionych w art. 18 Ppsa przyczyn wyłączenia, sąd wyłącza sędziego na jego żądanie lub na wniosek strony, jeżeli istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w danej sprawie. W każdym ze wskazanych wypadków podstawowym celem przyjętych regulacji jest przede wszystkim zapewnienie bezstronności sędziego i eliminacja wpływu, jaki może wywierać występowanie pewnej kategorii powiązań (osobistych, ekonomicznych, służbowych itp.) na orzekanie w postępowaniu sądowym (por. wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 grudnia 2005 r., sygn. akt SK 53/04). Ratio legis przepisów o wyłączeniu sędziego sprowadza się więc "do eliminowania wszelkich przyczyn, mogących skutkować w otoczeniu jakimikolwiek wątpliwościami co do bezstronności i obiektywizmu sędziego w rozpoznawaniu określonej sprawy" (wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 lipca 2004 r., sygn. akt SK 19/02).
W przedmiotowej sprawie podnoszone przez stronę argumenty nie wypełniają dyspozycji przepisu art. 18 Ppsa, co skutkowałoby wyłączeniem sędziego od orzekania w sprawie z mocy samej ustawy oraz nie stanowią wystarczającej przesłanki uzasadniającej zastosowanie instytucji wyłączenia sędziego stosownie do treści art. 19 Ppsa. Samo twierdzenie skarżącego, iż sędzia orzeka na jego niekorzyść czy też że przyczynił się on do powstania strat materialnych skarżącego, jest subiektywnym odczuciem, które nie może stanowić podstawy do wyłączenia sędziego od orzekania. Niezależnie od tego zauważyć należy, że skarżący w rozpatrywanym zażaleniu nie przedstawił żadnych dowodów stanowiących poparcie podnoszonych przez niego zarzutów.
Z powyższych przyczyn, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji