II OZ 509 / 06 P O S T A N O W I E N I E Dnia 17 maja 2006 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia B. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 lutego 2006 r. sygn. akt IV SA/Wa 1916/05 o odmowie przyznania B. K. prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi B. K. na rozporządzenia Wojewody Mazowieckiego z dnia 4 kwietnia 2005 r. Nr 12 (Dz. Urz. Woj. Maz. Nr 75, poz. 1981) uchylające rozporządzenie zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia Mazowieckiego Parku Krajobrazowego im. Czesława Łaszka oraz Nr 13 (Dz. Urz. Woj. Maz. Nr 75, poz. 1982) w sprawie Mazowieckiego Parku Krajobrazowego im. Czesława Łaszka postanawia oddalić zażalenie.
II OZ 509 / 06
U Z A S A D N I E N I E
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 13 lutego 2006 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił B. K. przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym.
Sąd pierwszej instancji uznał, że uwzględnienie wniosku skarżącej jest niedopuszczalne z uwagi na oczywistą bezzasadność skargi przez nią złożonej, bowiem skarga została wniesiona po terminie i w konsekwencji nastąpiło jej odrzucenie.
Ze wskazanych wyżej względów postanowiono o oddaleniu wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym na podstawie art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - dalej zwanej p.p.s.a.
W zażaleniu na powyższe postanowienie skarżąca podała, iż uchybienie z jej strony terminu do wniesienia skargi wynikało z informacji zawartej w piśmie Wojewody Mazowieckiego z dnia 12 lipca 2005 r. o tym, iż skarżącej od skarżonego aktu przysługuje odwołanie do Ministra Środowiska. Błędnie poinformowana o konieczności wniesienia odwołania do organu wyższej instancji, złożyła odwołanie oczekując na odpowiedź, zwlekając tym samym z wniesieniem skargi do Sądu. Ponadto składająca zażalenie B. K. wskazała na ciężką swą sytuację materialną nie pozwalającą jej na opłacenie kosztów sądowych i poniesienie kosztów pomocy prawnej w sprawie. Z podanych wyżej względów skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw.
Wniesienie w przedmiotowej sprawie skargi po terminie jest okolicznością pozostającą poza sporem, bowiem sama skarżąca faktu tego nie kwestionuje. Z akt sprawy nie wynika też, aby skarżąca wystąpiła w określonym ustawą terminie z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
Zważywszy na powyższe podzielić trzeba pogląd Sądu pierwszej instancji, iż w sprawie zaistniała oczywista bezzasadność skargi, a wobec tego skoro zgodnie z art. 247 p.p.s.a. prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi, wniosek podlegał oddaleniu, o czym też orzeczono w zaskarżonym postanowieniu.
Mając powyższe względy na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny oddalił wniesione zażalenie na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a.