Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia B.K. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 10 maja 2013 r., sygn. akt II SA/Sz 164/10 o odmowie sporządzenia uzasadnienia wyroku tego Sądu z dnia 24 marca 2010 r. w sprawie ze skargi B.K. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] października 2009 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pieniężnego z tytułu zadośćuczynienia rodzinom ofiar zbiorowych wystąpień wolnościowych postanawia: oddalić zażalenie
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie odmówił B.K. sporządzenia uzasadnienia tego wyroku z dnia 24 marca 2010 r. W uzasadnieniu Sąd wskazał, iż skarżący obecny był na rozprawie, na której zapadł wyrok i pouczony był o sposobie i terminie złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia orzeczenia w myśl art. 141 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Wniosek skarżącego złożony został w dniu 29 kwietnia 2013 r., a zatem niewątpliwie z uchybieniem siedmiodniowego terminu wskazanego w art. 141 § 2 ustawy P.p.s.a. Zdaniem Sądu uzasadniało to odmowę sporządzenia uzasadnienia wyroku na podstawie art. 141 § 3 ustawy P.p.s.a.
Zażalenie na to postanowienie wniósł B.K., zarzucając mu naruszenie:
1. art. 141 § 2 w zw. z art. 140 § 1 w zw. z art. 85 ustawy P.p.s.a. przez przyjęcie, iż wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku został złożony po terminie, pomimo że wbrew treści art. 140 § 1 skarżącemu nie udzielono wskazówek co do sposobu i terminów wniesienia środka odwoławczego, a więc należy przyjąć, iż termin do złożenia wniosku nie rozpoczął biegu,
2. art. 86 § 1 w zw. z art. 140 § 1 w zw. z art. 141 § 2 ustawy P.p.s.a. wynikające z przyjęcia, iż skarżący uchybił terminowi do złożenia wniosku, podczas gdy z uwagi na nieudzielenie skarżącemu pouczenia wniosek winien być potraktowany także jako żądanie przywrócenia terminu,
3. art. 176 ust. 1 Konstytucji RP poprzez uniemożliwienie skarżącemu zaskarżenia niekorzystnego dla niego orzeczenia.
W uzasadnieniu skarżący podkreślił, iż wbrew twierdzeniom Sądu nie udzielono mu wskazówek co do sposobu i terminu złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Art. 141 § 2 ustawy P.p.s.a. stanowi, iż uzasadnienie wyroku, którym skarga została oddalona, sporządza się na wniosek strony złożony w terminie siedmiu dni od ogłoszenia orzeczenia albo doręczenia odpisu jego sentencji. Doręczenie stronie odpisu sentencji wyroku z urzędu następuje jedynie w wypadku wskazanym w art. 139 § 4 tej ustawy, kiedy to orzeczenie wydane zostaje na posiedzeniu niejawnym oraz w art. 140 § 2 gdy strona pozbawiona jest wolności i nie posiada profesjonalnego pełnomocnika działającego w sprawie w jej imieniu. Żadna z tych sytuacji nie miała miejsca w niniejszej sprawie.
Zauważyć trzeba, iż B.K. obecny był na rozprawie w dniu 24 marca 2010 r., na której zapadł wyrok. Z protokołu tej rozprawy wynika, iż Sąd pouczył skarżącego, że pisemne uzasadnienie orzeczenia zostanie mu doręczone na wniosek złożony w terminie siedmiu dni od dnia ogłoszenia wyroku. Sąd w protokole pouczył stronę także o tym, iż wniosek taki podlega opłacie w wysokości 100 zł, a niezłożenie go w terminie spowoduje utratę prawa do wniesienia skargi kasacyjnej. Mimo tego pouczenia skarżący złożył wniosek dopiero w dniu 29 kwietnia 2013 r., a więc ponad trzy lata od dnia ogłoszenia wyroku. Wniosek taki był niewątpliwie spóźniony.
Nie można zgodzić się ze stanowiskiem skarżącego, iż jego wniosek winien być potraktowany jako żądanie przywrócenia uchybionego terminu. Z treści wniosku w żaden sposób nie wynikało bowiem, aby strona domagała się przywrócenia uchybionego terminu.
Dlatego też postanowienie odmawiające B.K. sporządzenia uzasadnienia wyroku w pełni odpowiada prawu, a zażalenie wniesione na to orzeczenie nie może zostać uwzględnione.
Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.