Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Krystyna Borkowska po rozpoznaniu w dniu 19 maja 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K. B. na zarządzenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 30 stycznia 2006r. sygn. akt II SA/Kr 3176/02 o pozostawieniu wniosku o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania w sprawie ze skargi K. B. na decyzję Wojewody Świętokrzyskiego z dnia 16 października 2002r. Nr [...] w przedmiocie wymeldowania postanawia: - oddalić zażalenie.
Zarządzeniem z dnia 30 stycznia 2006r., sygn. akt II SA/Kr 3176/02 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie pozostawił bez rozpoznania wniosek K. B. o przyznanie prawa pomocy, wskutek niewykonania w terminie zarządzenia Sądu z dnia 14 października 2005r. Zarządzeniem powyższym, doręczonym skarżącemu w dniu 26 października 2005r. zobowiązano wnioskodawcę do wykazania stosownymi dokumentami sytuacji finansowej strony, potwierdzenie statusu bezrobotnego oraz wskazanie dochodów z posiadanego gospodarstwa rolnego. Zarządzenie zostało wykonane w dniu 3 listopada 2005r., zatem 1 dzień po terminie, co spowodowało pozostawienie wniosku bez rozpoznania.
Na powyższe zarządzenie zażalenie złożył K. B., podtrzymując swój wniosek o przyznanie prawa pomocy.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do przepisu art. 252 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) wniosek o przyznanie prawa pomocy składa się na urzędowym formularzu według ustalonego wzoru. W myśl art. 257 powołanej ustawy wniosek o przyznanie prawa pomocy, który nie został złożony na urzędowym formularzu lub którego braków strona nie uzupełniła w zakreślonym terminie, pozostawia się bez rozpoznania.
W niniejszej sprawie bezsporne jest uchybienie przez stronę siedmiodniowego terminu do uzupełnienia braków wniosku o przyznanie prawa pomocy. Fakt ten nie został zakwestionowany w zażaleniu.
Zaskarżone zarządzenie odpowiada zatem prawu.
Z powyższych przyczyn orzeczono jak w sentencji, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 i art. 198 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.