Dnia 5 czerwca 2014 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Miładowski, , , po rozpoznaniu w dniu 5 czerwca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 7 marca 2014 r., sygn. akt II SA/Gd 390/13 o odmowie przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych sprzeciwu od postanowienia referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 27 września 2013 r., sygn. akt II SA/Gd 390/13 o odmowie przyznania M. W. prawa pomocy w sprawie ze skargi M. W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] marca 2013 r., nr [...] w przedmiocie wszczęcia postępowania w sprawie nieważności decyzji dotyczącej warunków zabudowy postanawia: oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 7 marca 2014 r., sygn. akt II SA/Gd 390/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odmówił M. W. przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych sprzeciwu od postanowienia referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 27 września 2013 r. o odmowie przyznania M. W. prawa pomocy.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, że M. W. nie wykazała, że cierpi na powtarzające się ostre stany chorobowe, które uniemożliwiają podejmowanie czynności procesowych. W tym zakresie skarżąca nie przedstawiła żadnego dokumentu, który potwierdzałby fakt wystąpienia u niej stanu chorobowego w dniach od 25 listopada 2013 r. do 3 grudnia 2013 r., stanowiącego przeszkodę w dochowaniu terminu. Sąd zwrócił uwagę, że skarżąca pomimo stanu chorobowego przebiegającego, jak sama to określiła "z wysoką temperaturą i ogromnym osłabieniem", była w stanie samodzielnie sformułować i wysłać w dniu 25 listopada 2013 r. pisma drogą elektroniczną z załączeniem szeregu dokumentów. Ponadto w ocenie Sądu, nawet jeżeli przyjąć, że u skarżącej występują powtarzalne dolegliwości od kilku miesięcy, to przebieg niniejszego postępowania, w którym skarżąca aktywnie bierze udział od lipca 2013 roku, nie daje podstaw do twierdzenia, że mają one charakter nagłej przeszkody nie do przezwyciężenia przy użyciu uzasadnionego w takich warunkach wysiłku. Niewątpliwie skarżąca podejmuje w tym okresie czynności procesowe, zatem - jeśli w okresie biegu terminu do usunięcia braków formalnych sprzeciwu, opisane dolegliwości rzeczywiście się pojawiły, to przyjąć należy, że nie były one przeszkodą do zachowania tego terminu.
Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że nie było podstaw do przywrócenia terminu, skoro skarżąca nie uprawdopodobniła braku winy w uchybieniu terminu do uzupełnienia braków sprzeciwu.
Zażalenie na ww. postanowienie wniosła M. W., podnosząc, że nie miała obowiązku udowodnienia, że bez własnej winy nie dokonała czynności w terminie. Wskazała, że nie musiała wyjaśnić Sądowi aspektów czysto medycznych choroby. Ponadto zarzuciła Sądowi, że nie uwzględnił podjętych przez nią działań, które wymagały dużych starań przy nadesłaniu części dokumentacji źródłowej wymaganej do rozpatrzenia wniosku o prawo pomocy. W jej ocenie stanowisko Sądu nacechowane jest złą wolą.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Kryterium braku winy wynikające z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", jako warunek przywrócenia terminu, wiąże się z obowiązkiem zachowania szczególnej staranności strony przy prowadzeniu własnych spraw. O braku winy w niedopełnieniu obowiązku zachowania terminu do dokonania czynności procesowej można mówić tylko w przypadku stwierdzenia, że dopełnienie obowiązku stało się niemożliwe z powodu przeszkody niedającej się przezwyciężyć. Oceniając wystąpienie powyższej przesłanki, Sąd obowiązany jest przyjąć obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego należycie dbającego o własne interesy (por. postanowienie NSA z dnia 18 grudnia 2013 r., sygn. akt I OZ 1199/13, LEX nr 1404114). Oznacza to, że strona wnosząca wniosek, celem uprawdopodobnienia braku swojej winy w uchybieniu terminu, powinna wskazać na okoliczności, które nastąpiły nagle i niespodzianie, uniemożliwiając prawidłowe dokonanie czynności procesowej.