Zażalenie na postanowienie WSA w Warszawie w sprawie w charakterze uczestnika postępowania Stowarzyszenia z siedzibą w Rzeszowie w sprawie ze skargi na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego , znak [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Anna Łuczaj po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Stowarzyszenia z siedzibą w Rzeszowie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 sierpnia 2011 r., sygn. akt VII SA/Wa 573/11 o odmowie dopuszczenia do udziału w sprawie w charakterze uczestnika postępowania Stowarzyszenia z siedzibą w Rzeszowie w sprawie ze skargi E. K. i P. D. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] grudnia 2010 r., znak [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.

Uzasadnienie strona 1/5

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 10 sierpnia 2011 r., sygn. akt VII SA/Wa 573/11 odmówił dopuszczenia do udziału w sprawie w charakterze uczestnika postępowania Stowarzyszenia z siedzibą w Rzeszowie

W uzasadnieniu postanowienia Sąd podał, że badając zgłoszony w trybie art. 33 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r., Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.), zw. dalej p.p.s.a., wniosek o dopuszczenie jej do udziału w sprawie należy w pierwszym rzędzie sprawdzić, czy spełnione są warunki formalno-prawne, tj. organizacja jest powołana zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa powszechnie obowiązującego, a zakres działalności statutowej uwzględnia charakter rozstrzyganej sprawy sądowoadministracyjnej; czy udział tej organizacji odpowiada celowi sądownictwa administracyjnego, tj. sprzyja realizacji "sądowej kontroli administracji" i czy organizacja realizuje cel publiczny do którego została powołana.

W niniejszej sprawie inwestor podniósł zarzut, iż Z. G. zgłaszając wniosek o dopuszczenie Stowarzyszenia do udziału w istocie nie realizuje celów Stowarzyszenia, lecz zamierza użyć Stowarzyszenia do kontynuowania reprezentowania stron postępowania, które - jako osoba fizyczna reprezentował w postępowaniu administracyjnym. Sąd podniósł, że należało objąć analizą wyjaśnienie, czy Stowarzyszenie w postępowaniu realizuje tylko indywidualne interesy skarżących, czy też te działania mają lub mogą mieć znaczenie dla interesu ogólnospołecznego. Okoliczność, że Z. G. przyznał, że ponieważ nie może reprezentować skarżących przed Sądem, a robi to Stowarzyszenie, a zatem potwierdził, że w istocie zamierza kontynuować rolę pełnomocnika stron, nie jest wystarczająca do wykluczenia, że Stowarzyszenie będzie realizowało cel publiczny.

Sąd zauważył, iż rozpoznając wniosek o dopuszczenie organizacji społecznej do udziału w sprawie dotyczącej innego podmiotu, powinien badać czy udział ten, niezależnie od postanowień statutu takiej organizacji, służy zapewnieniu kontroli społecznej postępowania. Sąd powołał się na stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego zawarte w postanowieniu z dnia 28 września 2009 r., sygn. akt II GZ 55/09, (publ. ONSAiWSA 2010/2/23, OSP 2010/11/108), wydanym w składzie 7 sędziów, że przyjęcie poglądu o niestosowaniu przepisów k.p.a. w postępowaniu sądowoadministracyjnym w sprawie o dopuszczenie organizacji społecznej do udziału w tym postępowaniu nie może być odbierane jako przyzwolenie, by każda organizacja społeczna mogła brać udział w każdym postępowaniu sądowym, gdy tylko leży ono, formalnie rzecz ujmując, w sferze jej działalności statutowej, bez uwzględnienia jakichkolwiek innych warunków prawnych. Nie można tracić z pola widzenia, że istotą udziału organizacji społecznej zarówno w postępowaniu administracyjnym, jak i sądowoadministracyjnym, jest zapewnienie szeroko pojmowanej kontroli społecznej nad postępowaniem. A zatem, sąd administracyjny rozpoznając zgłoszony przez organizację społeczną w trybie art. 33 § 2 p.p.s.a. wniosek takiej organizacji o dopuszczenie jej do udziału w sprawie dotyczącej innego podmiotu, powinien badać, czy udział ten służy podstawowemu celowi wprowadzonego przez ten przepis rozwiązania, to jest zapewnieniu kontroli społecznej nad postępowaniem. Sąd rozpoznający daną sprawę więc, niezależnie od mniej lub bardziej szczegółowych postanowień statutu takiej organizacji, ma prawo badać, czy w istocie dopuszczenie organizacji do udziału w sprawie będzie realizacją owej kontroli społecznej.

Strona 1/5