Zażalenie na postanowienie WSA w Szczecinie w przedmiocie określenia dopuszczalnego poziomu hałasu
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Miron po rozpoznaniu w dniu 17 czerwca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W.R. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 28 kwietnia 2015 r., sygn. akt II SA/Sz 1147/14 o odrzuceniu wniosku W.R. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie z dnia [...] września 2014 r., nr [...] w przedmiocie określenia dopuszczalnego poziomu hałasu postanawia: oddalić zażalenie.

Inne orzeczenia o symbolu:
6136 Ochrona przyrody
Inne orzeczenia z hasłem:
Przywrócenie terminu
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie strona 1/4

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 28 kwietnia 2015 r., sygn. akt II SA/Sz 1147/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie odrzucił wniosek W.R. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie z dnia [...] września 2014 r., nr [...] w przedmiocie określenia dopuszczalnego poziomu hałasu.

Sąd pierwszej instancji wskazał, iż postanowieniem z dnia 8 grudnia 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie odrzucił skargę W.R. na decyzję ww. Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie jako wniesioną do Sądu z uchybieniem ustawowego terminu. Odpis postanowienia doręczono skarżącemu w dniu 31 grudnia 2014 r. W dniu 21 stycznia 2015 r. skarżący wniósł o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata z urzędu. Postanowieniem z dnia 30 stycznia 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie zwolnił skarżącego od kosztów sądowych i ustanowił adwokata. Pismem z dnia 9 marca 2015 r. wniesionym do Sądu w dniu 13 marca 2015 r. pełnomocnikiem skarżącego wyznaczony został adwokat Z.K. W dniu 23 marca 2015 r. upoważniony przez ww. adwokata aplikant adwokacki P.K. - I. (pełnomocnictwo do zastępowania z dnia 22 marca 2015 r. - karta 55 akt sądowych) zapoznała się z aktami sprawy. W dniu 15 kwietnia 2015 r. (data nadania pisma) adwokat Z.K. złożył do akt sprawy wniosek o przywrócenie skarżącemu terminu do wniesienia skargi.

Sąd pierwszej instancji przywołując treść art. 86 § 1 i art. 87 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r., Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270, dalej "p.p.s.a.") wyjaśnił, iż jednym z warunków formalnych przywrócenia terminu do dokonania czynności procesowej jest złożenie wniosku o przywrócenie terminu w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Zasadnicze znaczenie dla oceny prawidłowości rozpatrywanego wniosku jest okoliczność zachowania terminu do jego wniesienia w związku ze złożeniem tego wniosku przez ustanowionego w sprawie, w trybie prawa pomocy, pełnomocnika z urzędu. Sąd pierwszej instancji podkreślił, iż w rozpatrywanej sprawie adwokat Z.K. podjął pierwsze czynności - jako wyznaczony z urzędu pełnomocnik skarżącego (pismo z 9 marca 2015 r.) - w dniu 23 marca 2015 r. zapoznając się z aktami sprawy. Sąd wskazał, że zgodnie z regulacją art. 244 § 2 p.p.s.a. ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego w ramach prawa pomocy jest równoznaczne z udzieleniem pełnomocnictwa, a zatem już w momencie doręczenia takiego zawiadomienia pełnomocnik jest zarówno uprawniony jak i ma możliwość działania w imieniu strony skarżącej. Sąd podkreślił, że adwokat jest osobą profesjonalnie świadczącą usługi prawne i w związku z tym powinien liczyć się z faktem, że pełnomocnik z urzędu może zostać wyznaczony praktycznie na każdym etapie postępowania sądowego, a więc również w czasie biegu terminu do dokonania czynności procesowej. Powinien również liczyć się z faktem, że każde zaniedbanie pełnomocnika może wiązać się z negatywnymi konsekwencjami dla reprezentowanej strony. Pełnomocnik winien więc bez zbędnej zwłoki zapoznać się ze sprawą i podjąć określone, właściwe na danym jej etapie czynności procesowe. W ocenie Sądu pierwszej instancji przyczyna uchybienia terminowi do wniesienia skargi ustała z dniem zapoznania się adwokata z aktami sprawy tj. w dniu 23 marca 2015 r. i od tego momentu rozpoczął swój bieg siedmiodniowy termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Dlatego też pełnomocnik mając względzie art. 87 § 1 p.p.s.a. winien był złożyć stosowny wniosek w terminie do 30 marca 2015 r., czego nie uczynił. Stąd też wniosek pełnomocnika sporządzony w dniu 10 kwietnia 2015 r. i nadesłany do Sądu w dniu 15 kwietnia 2015 r. należało uznać za spóźniony. Sąd zauważył przy tym, że w aktach sprawy znajduje się oświadczenie skarżącego z dnia 30 stycznia 2015 r. w którym neguje on skuteczność doręczenia mu zaskarżonej decyzji, które mogłoby być podstawą przedmiotowego wniosku, a poza tym w procedurze sądowej istnieje możliwość uzupełnienia braków formalnych wniosku np. w zakresie wskazania okoliczności uprawdopodabniających przyczynę uchybienia terminowi, jeśli pełnomocnik w czasie 7 dni nie mógłby wnieść kompletnego wniosku. Sąd dodał, iż w sytuacji spóźnienia wniosku o przywrócenie terminu bez znaczenia dla jego merytorycznego rozpoznania pozostają wskazane we wniosku okoliczności dotyczące przyczyn uchybienia terminu do wniesienia skargi. W przedstawionych okolicznościach faktycznych i prawnych, na mocy art. 88 p.p.s.a. Sąd pierwszej instancji odrzucił wniosek.

Strona 1/4
Inne orzeczenia o symbolu:
6136 Ochrona przyrody
Inne orzeczenia z hasłem:
Przywrócenie terminu
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze