Dnia 24 maja 2006 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Łuczaj po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2006 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia skarżącego M. H. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 23 marca 2006 roku, sygn. akt II SA/Po 92/06 oddalające wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie ze skargi M. H. na postanowienie Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Poznaniu z dnia 2 grudnia 2005 roku Nr [...] w przedmiocie wykonania zastępczego rozbiórki parkanu murowanego postanawia: oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 23 marca 2006 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił wniosek M. H. o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Poznaniu z dnia 2 grudnia 2005 roku w przedmiocie wykonania zastępczego rozbiórki parkanu murowanego.
W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, iż M. H. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na postanowienie Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 2 grudnia 2005 roku, którym utrzymano w mocy postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 19 października 2005 roku nakazujące zlecić wykonanie obowiązku rozbiórki parkanu murowanego od strony ulicy Miętowej w Poznaniu przez inną osobę na koszt i niebezpieczeństwo zobowiązanych z tytułu wykonawczego z dnia 24 listopada 1993 roku oraz zobowiązujące do wpłacenia zaliczki na koszt wykonania zastępczego w kwocie 6.243 zł.
Skarżący złożył wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia podając, że w jego majątku powstanie szkoda, a ponadto, że ewentualne zmiany, jakie powstaną zanim orzeczenie się uprawomocni będą miały charakter nieodwracalny.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu przytoczył treść art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - dalej zwanej "p.p.s.a." i stwierdził, że przepis ten daje podstawę do ewentualnego wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia, wydanego w administracyjnym postępowaniu egzekucyjnym. Skarżący winien jednak wykazać we wniosku okoliczności uzasadniające możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Tymczasem skarżący przytoczył zaledwie treść przepisu nie podając na czym miałaby polegać szkoda lub trudne do odwrócenia skutki. Zdaniem Sądu pierwszej instancji twierdzenie, "że postanowienie w przedmiocie wykonania zastępczego może spowodować wyrządzenie znacznej szkody" nie jest zasadne, gdyż tytuł wykonawczy na usunięcie parkanu wydano 24 listopada 1993 roku, a kolejne działania zobowiązanego nie doprowadziły do wzruszenia tego tytułu wykonawczego. Skarżący od tego czasu, tj. od 13 lat winien się liczyć z możliwością wszczęcia postępowania egzekucyjnego, szczególnie jeśli już raz zapłacił karę w celu przymuszenia do wykonania ostatecznej decyzji. Ewentualne rozebranie parkanu nie jest zaś takim skutkiem, którego nie można by odwrócić w przypadku uwzględniania przez Sąd skargi.
W zażaleniu na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 23 marca 2006 roku skarżący M. H., reprezentowany przez adw. T. G., wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Zaskarżonemu postanowieniu strona skarżąca zarzuciła:
- naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 61 § 3 p.p.s.a. polegające na błędnym zastosowaniu, poprzez ustalenie, iż obowiązek rozbiórki murowanego ogrodzenia przy ulicy [...], w sytuacji nie zakończonych prawomocnie postępowań sądowych, nie stanowi przesłanki trudnych do odwrócenia skutków oraz niebezpieczeństwa powstania szkody majątkowej;