Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Jerzy Bujko po rozpoznaniu w dniu 12 czerwca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia D. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 30 sierpnia 2007 r., sygn. akt III SA/Kr 157/07 w zakresie odmowy przywrócenia D. P. terminu do złożenia skargi na decyzję Wojewody M. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie wymeldowania postanawia zażalenie oddalić.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 30 sierpnia 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, odmówił D. P. przywrócenia terminu do złożenia skargi na decyzję Wojewody M. z dnia [...] w przedmiocie wymeldowania.
Na podstawie akt sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny ustalił, że decyzja organu II instancji w niniejszej sprawie doręczona została skarżącej w dniu 7 listopada 2006 r., natomiast skarga wniesiona została do [...] Urzędu Wojewódzkiego w dniu 14 grudnia 2006 r. Skarżąca we wniosku o przywrócenie terminu do złożenia skargi wskazała, że zaskarżona przez nią decyzja datowana była na dzień [...] lecz pismo z tą datą było - jak wskazał Sąd - jedynie pismem zastępcy dyrektora Wydziału Spraw Obywatelskich i Migracji [...] Urzędu Wojewódzkiego, informującym o toku postępowania w sprawie z wniosku skarżącej przed organami administracji.
Zdaniem Sądu skarżąca nie wykazała, że opóźnienie w złożeniu skargi nastąpiło bez jej winy. Nie dawały do tego podstaw mało precyzyjne sformułowania i błędne ustalenia faktyczne w uzasadnieniu wniosku.
Wobec powyższego na mocy art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej zwanej p.p.s.a. Sąd wskazał na brak podstaw do przywrócenia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożyła reprezentująca D. P. pełnomocnik wskazując, że przepis art. 87 § 2 p.p.s.a. wymaga jedynie uprawdopodobnienia okoliczności wykluczających winę strony w uchybieniu terminu, dlatego Sąd nałożył na skarżącą o wiele wyższe rygory niż te przewidziane przez prawo. Jak wskazał autor zażalenia, pismo z dnia [...] było ostatnim pismem otrzymanym przez skarżącą w sprawie a jednocześnie zawierało pouczenie o trybie zaskarżenia decyzji. Pismo to było dezorientujące dla nieporadnej życiowo skarżącej, i skutkowały tym, że skarżąca - otrzymując jednocześnie decyzję z dnia [...] oraz drugie pismo mylnie uznane za decyzję z dnia [...] - stwierdziła, że termin do złożenia skargi biegnie od daty pisma późniejszego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.
Zgodnie z art. 86 § 1 p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu. Brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy i przy braniu pod uwagę także uchybień spowodowanych nawet niewielkim niedbalstwem. Przywrócenie terminu ma charakter wyjątkowy i może mieć miejsce tylko wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku.
Mając powyższe wymogi na względzie, należy stwierdzić, iż skarżąca nie wykazała w sposób przekonywujący, że uchybienie terminu do uiszczenia należnej opłaty nastąpiło bez jej winy.
W odniesieniu do zarzutów przytoczonych we wniesionym zażaleniu należy stwierdzić, iż nie może stanowić wytłumaczenia dla spóźnionej skargi fakt błędnego zakwalifikowania, przez skarżącą, pisma z dnia [...] jako decyzji administracyjnej, skutkujący przekroczeniem terminu do zaskarżenia. Na uwadze trzeba mieć, że pismo to nie zawierało w nagłówku stosownej dla decyzji nazwy, jak też zawierało wskazanie daty i numeru decyzji zapadłej w sprawie oraz pouczenie o trybie odwoławczym. Wpływ na terminowość skargi ma przy tym właściwe określenie początku biegu terminu, który zgodnie ze wspomnianym pouczeniem rozpoczyna się od dnia doręczenia decyzji na co również nie zwróciła uwagi skarżąca. Wszystko to może prowadzić do przekonania, iż treść pisma uznanego przez skarżącą mylnie za decyzję w ogóle nie była jej znana. Uprawdopodobnienia okoliczności przeciwnej nie zawiera zarówno wniosek o przywrócenie terminu ani też zażalenie.
Trafnie natomiast autor zażalenia zauważył, że okoliczności wyłączające winę strony w niedochowaniu terminu winny być jedynie uprawdopodobnione we wniosku o przywrócenie terminu, na co wskazuje treść art. 87 § 2 p.p.s.a. Należy jednak podkreślić, że okoliczność podnoszona we wniosku i rozwinięta następnie w zażaleniu nie należy do zakresu znaczeniowego objętego dyspozycją art. 86 § 1 p.p.s.a.
Z powyższych względów Naczelny Sąd Administracyjny oddalił wniesione zażalenie na podstawie art. 184 w związku art. 197 § 2 p.p.s.a.