Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Kremer po rozpoznaniu w dniu 11 czerwca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia [...] sp. z o.o. w Ś. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 9 kwietnia 2014 r., sygn. akt II SA/Lu 290/14 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi [...] Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Ś. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie z dnia [...] stycznia 2014 r., Nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za przekazanie po terminie sprawozdania z realizacji zadań z zakresu gospodarowania odpadami komunalnymi postanawia: oddalić zażalenie.
[...] Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Ś. wniosła skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie z dnia [...] stycznia 2014 r., Nr [...] utrzymującą w mocy decyzję wydaną przez Wójta Gminy [...] w dniu [...] grudnia 2013 r., Nr [...], którą wymierzono skarżącej karę pieniężną w wysokości 10.900,00 złotych za przekazanie po terminie sprawozdania z realizacji zadań z zakresu gospodarowania odpadami komunalnymi za II kwartał 2013 r. W skardze wniesiono o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Uzasadniając wniosek podniesiono, że obowiązek uiszczenia orzeczonej kary stanowić będzie istotne obciążenie dla finansów skarżącej. Jego wykonanie wywrze też znaczny wpływ na sytuację finansową skarżącej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie odmówił wstrzymania wykonania decyzji ze względu na niespełnienie przesłanek udzielenia ochrony tymczasowej w okolicznościach tej sprawy.
Od tego postanowienia skarżąca wniosła zażalenie, zarzucając mu naruszenie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) poprzez jego niewłaściwe zastosowanie. Wniosła o uchylenie tego postanowienia i wstrzymanie wykonania zaskarżonego orzeczenia. W uzasadnieniu wskazała, że egzekucja kary pieniężnej spowoduje utratę płynności finansowej, wpłynie na realizacje bieżących zadań oraz na negatywną ocenę zdolności finansowej strony przez ewentualnych kontrahentów oraz możliwość otrzymania pożyczek czy kredytów bankowych. Utrudni to tym samy pozyskiwanie środków finansowych niezbędnych w bieżącej działalności. Jest to szkoda, o której mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. Nie sposób przedstawić szczegółowych informacji mających wskazać konkretne zagrożenia w przypadku wykonania decyzji, gdyż prowadzenie egzekucji przed merytorycznym rozpoznaniem skargi wpłynęłoby negatywnie na jej działalność. Utraciła by tym samym jedyne źródło utrzymania oraz musiałaby zakończyć prowadzenie działalności gospodarczej.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 61 p.p.s.a., warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest wskazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, albowiem ciężar uprawdopodobnienia przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności spoczywa na stronie, która wywodzi skutki prawne ze swych twierdzeń. Nie oznacza to jednak - w przypadku spełnienia przesłanek - wydania automatycznie decyzji pozytywnej dla wnioskującego, gdyż pozostawiono to uznaniu sądu. Sąd orzeka więc opierając się na analizie argumentacji przedstawionej przez wnioskującego. W rozpatrywanej sprawie skarżąca nie wykazała, że wskutek wykonania decyzji wystąpią przesłanki opisane w art. 61 p.p.s.a. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie trafnie zatem odmówił skarżącemu wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.