Dnia 20 czerwca 2018 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zdzisław Kostka po rozpoznaniu w dniu 20 czerwca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. Ż. i R. Ż. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 25 października 2017 r., sygn. akt II SA/Gd 295/16 w przedmiocie pozostawienia wniosku o przywrócenie terminu bez rozpoznania w sprawie ze skargi A. Ż. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] kwietnia 2016 r., nr [...] w przedmiocie rozbiórki obiektu budowlanego postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku postanowieniem z 25 października 2017 r., sygn. akt II SA/Gd 295/16, pozostawił bez rozpoznania wniosek skarżącej A. Ż. i uczestnika postępowania R. Ż. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku tego Sądu z 12 lipca 2017 r., przyjmując, że mimo wezwania wniosek nie został podpisany. W uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji wskazał, że zarządzeniem z 5 września 2017 r., doręczonym 11 września 2017 r., wezwano pełnomocnika stron do podpisania wniosku o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku i mimo tego wniosek nie został podpisany.
W zażaleniu skarżąca A. Ż. i uczestnik postępowania R. Ż. wnieśli o uchylenie postanowienia, któremu zarzucili naruszenie art. 86 § 1 i art. 88 p.p.s.a. Twierdzili, że w razie złożenia wniosku o przywrócenie terminu sąd termin przywraca bądź odmawia przywrócenia albo wniosek odrzuca. Nie ma natomiast podstaw prawnych do pozostawienia wniosku bez rozpoznania.
Rozpoznając zażalenie Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Nie ulega wątpliwości, że wniosek o przywrócenie terminu, złożony w imieniu skarżącej oraz uczestnika postępowania, przez ich pełnomocnika, nie został podpisany. Nie ulega też wątpliwości, że pełnomocnik skarżącej i uczestnika postępowania został wezwany do uzupełnienia wniosku przez jego podpisanie. Wprawdzie formułując to wezwanie wskazano, że wzywa się do usunięcia braku pełnomocnika uczestnika postępowania, jednakże nie ma to istotnego znaczenia, gdyż tak czy inaczej wniosek nie został podpisany. Przy czym wniosek nie został podpisany mimo upływu terminu wskazanego w wezwaniu. W tych okolicznościach istniały podstawy do pozostawienia wniosku o przywrócenie terminu bez rozpoznania.
Jak się przyjmuje, np. postanowienie NSA z dnia 13 maja 2005 r., sygn. akt I OZ 437/05 oraz Jagielska/Wiktorowska/Wajda w: Hauser, Wierzbowski, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2015, str. 474, braki formalne wniosku o przywrócenie terminu usuwa się w trybie art. 49 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (jednolity tekst ustawy - Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.), czyli przewodniczący wzywa do uzupełnienia braku w terminie 7 dni i w razie niewykonania wezwania zarządzeniem, na które służy zażalenie, pozostawia wniosek bez rozpoznania. Nie jest więc trafne stanowisko przyjęte w zażaleniu, że w razie złożenia wniosku o przywrócenie terminu brak podstaw do pozostawienia go bez rozpoznania. Faktem jest, że w rozpoznawanej sprawie wniosek pozostawiono bez rozpoznania postanowieniem, a nie zażaleniem, jednakże to uchybienie, będące uchybieniem jedynie co do formy rozstrzygnięcia, nie pociągające żadnych ujemnych konsekwencji w odniesieniu do praw stron, np. możliwości wniesienia zażalenia, nie ma istotnego wpływu na wynik sprawy.
Mając powyższe na uwadze NSA uznał, że zażalenie jest niezasadne.
Z tych względów NSA, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 1 i 2 oraz art. 198 p.p.s.a., postanowił jak w sentencji.