Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Stahl po rozpoznaniu w dniu 18 czerwca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia R. Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 19 grudnia 2007 r., sygn. akt II SA/Kr 1145/07 w zakresie odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie ze skargi R. Z. na postanowienie Wojewody M. z dnia [...], zn. [...] w przedmiocie wymierzenia grzywny w celu przymuszenia postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 19 grudnia 2007 r., sygn. akt II Sa/Kr 1145/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonego przez R. Z. postanowienia Wojewody M. z dnia [...], zn. [...], którym utrzymano w mocy postanowienie Starosty N. z dnia [...], zn. [...] o nałożeniu na R. Z. grzywny w celu przymuszenia w wysokości 2500 zł. z powodu uchylania się od obowiązku określonego w tytule wykonawczym nr [...] doręczonego w dniu 16 stycznia 2007 r. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że samo stwierdzenie skarżącego, że zapłata grzywny wyrządzi "nieodwracalną i bardzo wysoką szkodę" nie wyczerpuje przesłanki niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody, a "kontynuacja postępowania egzekucyjnego" nie jest normatywną przesłanką uzasadniającą wstrzymanie wykonania postanowienia.
Na powyższe postanowienie skarżący wniósł zażalenie, domagając się wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia, ponieważ "utrzymanie w mocy postanowienia spowoduje konieczność zapłaty kwoty 2500 zł., co spowoduje, że skarżący, jak też i jego rodzina doznają istotnego uszczerbku, a ponadto kolejne postanowienie dotyczyć będzie nakazania rozbiórki".
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw. Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej p.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności przez Sąd może zatem nastąpić wyłącznie na wniosek skarżącego, co prowadzi do oczywistej konkluzji, że Sąd nie jest zobowiązany z urzędu do wskazania przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. To na wnioskodawcy spoczywa obowiązek przedstawienia okoliczności, które pozwolą sądowi na dokonanie oceny, czy spełnione są przesłanki uzasadniające wstrzymanie wykonania aktu lub czynności. Niewskazanie we wniosku okoliczności uzasadniających twierdzenie, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków oznacza brak przesłanek udzielenia ochrony tymczasowej przez Sąd (J.P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi, Komentarz, LexisNexis, Warszawa 2006 r., s. 189). Aby Sąd mógł stwierdzić, czy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, skarżący musi przytoczyć istnienie konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie wykonania aktu lub czynności jest zasadne, co potwierdza liczne orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego (np. w sprawach o sygn. akt II OZ 550/07, II OZ 802/06, II OZ 788/06, II OZ 166/06, II OZ 113/06, II FZ585/06, II FZ 598/06, II FZ 666/06, FZ 250/04). Co do zasady nie wystarczy powołanie się na treść przepisu, czy podniesienie, że wykonanie decyzji może spowodować trudne do odwrócenia skutki. W niniejszej sprawie analiza zawartego w skardze wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia prowadzi do stwierdzenia, że skarżący nie wykazał, aby wykonanie zaskarżonego postanowienia wiązało się z niebezpieczeństwem powstania znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Skarżący stwierdził jedynie, że dozna "bardzo wysokiej szkody" w wyniku kontynuacji postępowania egzekucyjnego, w szczególności, gdy kolejnym etapem będzie rozbiórka wyciągu. Z twierdzenia tego nie można wywieść, że w wyniku wykonania zaskarżonego postanowienia nastąpią skutki, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. Skarżący nie wykazał, aby uiszczenie grzywny wiązało się z niebezpieczeństwem wyrządzenia znacznej szkody. W wyniku wykonania postanowienia nie nastąpią również trudne do odwrócenia skutki - zgodnie z art. 126 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.j. Dz. U. Nr 229, poz. 1954) - na wniosek zobowiązanego, który wykonał obowiązek, grzywny uiszczone lub ściągnięte w celu przymuszenia mogą być w uzasadnionych przypadkach zwrócone w całości lub w części.
Odrębnie zauważyć należy, że w skardze do sądu administracyjnego kierowanej za pośrednictwem organu skarżący zawarł de facto wniosek o "zawieszenie postępowania egzekucyjnego". Sąd I instancji, z uwagi na treść uzasadnienia, potraktował ten wniosek, jako wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia, niemniej jednak w pozostałym zakresie wniosek ten powinien zostać przekazany do rozpoznania organowi, za pośrednictwem którego skarżący wnosił skargę.
Z powyższych przyczyn Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji postanowienia.