Okoliczność, że postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 maja 2017 r. podlegało następczo kontroli instancyjnej nie ma znaczenia dla kwestii tego, co treścią tego orzeczenia faktycznie zostało objęte i z jakimi informacjami strona, wskutek doręczenia jej uzasadnienia orzeczenia, zapoznała się, skoro podjęta przez skarżącego polemika dotyczyła nie tyle faktów, co określenia ich procesowego znaczenia dla biegu postępowania. Zamieszczenie w uzasadnieniu postanowienia z dnia 18 października 2017 r. tego fragmentu, w którym Sąd wyjaśnił zasady przywracania terminu miało charakter wyłącznie informacyjny i - co nie może budzić wątpliwości - nie mogło w sprawie modyfikować treści normatywnej art. 87 § 1 p.p.s.a. w zakresie, w jakim regulacja ta zobowiązywała skarżącego do złożenia wniosku o przywrócenie terminu niezwłocznie po ujawnieniu, że złożona przez niego skarga została odrzucona jako nieopłacona.
Siedmiodniowy termin do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu jest ustawowym przywracalnym na zasadach ogólnych terminem procesowym. Jeżeli strona dostrzega, że w sprawie zaistniały warunki do wystąpienia o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi może ze stosownym żądaniem wystąpić, niemniej sądem właściwym do rozpoznania takiego wniosku jest Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie. Niedopuszczalne jest z tego względu żądanie, by Naczelny Sąd Administracyjny przy okazji rozpoznawania zażalenia na postanowienie odrzucające wniosek o przywrócenie terminu kontrolę tego orzeczenia przeprowadził, orzekając jednocześnie w przedmiocie tego, czy złożenie przez skarżącego wniosku w dniu 1 grudnia 2017 r. było co prawda spóźnione, ale niezawinione i z tego względu niejako skuteczne. Naczelny Sąd Administracyjny odnosząc się do sformułowanego przez skarżącego w zażaleniu zarzutu nie jest uprawniony do zamieszczenia w niniejszym postanowieniu jakichkolwiek rozważań, które kwestię spóźnienia się skarżącego ze złożeniem wniosku o przywrócenie terminu poddawałyby ocenie pod kątem możliwości przesądzenia, czy ewentualny wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu byłby skuteczny, czy też powinien podlegać odrzuceniu. Analizując powyższą kwestię skarżący powinien mieć jednakże na uwadze konieczność precyzyjnego określenia, co stanowiło faktyczną przyczynę uchybienia przez niego siedmiodniowego terminu do wystąpienia z wnioskiem o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi, gdyż samo akcentowanie faktu nieznajomości, jak to określa skarżący, "wszystkich niuansów polskiego prawa administracyjnego" nie zwalnia go od przestrzegania ogólnych reguł procesowych, które nawet jeżeli nakierowane są na ochronę interesu strony postępowania, to wymuszają kierowanie się przez sąd administracyjny zasadą formalizmu procesowego.
Z powyższych względów na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 1 i 2 p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w pkt. 2. sentencji postanowienia.