Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Bożena Walentynowicz po rozpoznaniu w dniu 6 sierpnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia D. i M. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 29 maja 2009 r., sygn. akt II SA/Wr 110/09 odmawiające przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi D. i M. W. w przedmiocie wymierzenia grzywny Dolnośląskiemu Wojewódzkiemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu postanowieniem z dnia 29 maja 2009 r., sygn. akt II SA/Wr 110/09, na podstawie art. 245 § 2 i art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "ppsa", odmówił D. i M. W. przyznania prawa pomocy w sprawie z ich skargi w przedmiocie wymierzenia grzywny Dolnośląskiemu Wojewódzkiemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego za niewykonanie wyroku z dnia 30 października 2008 r., sygn. akt II SA/Wr 485/04. W uzasadnieniu Sąd podniósł, że sytuacja majątkowa wnioskodawców nie uzasadnia przyjęcia, że nie są oni w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów sądowych, a także kosztów ustanowienia adwokata. Z wniosku wynika, że D. i M. W. osiągają stały miesięczny dochód, na który składa się emerytura wnioskodawczyni w kwocie 993 zł i jej męża w wysokości 1202 zł. Łącznie 2195 zł. Kwoty te wnioskodawcy udokumentowali zaświadczeniami za ubiegły rok. Sądowi z innych spraw toczących się na wniosek stron wiadomo jednak, że w roku bieżącym dochód z tego tytułu wynosi już 2215,80 zł. Strony prowadzą wspólne gospodarstwo i jak wynika z ich oświadczenia nikogo więcej nie mają na utrzymaniu. Są też współwłaścicielami nieruchomości położonej w Nowym Dworze o pow. 2500 m2. Ponadto korzystają z kredytu zaciągniętego przez ich syna na potrzeby - jak twierdzą - procesów sądowych. W tych okolicznościach stwierdzić należy, że przy wykazanym stałym miesięcznym dochodzie wnioskodawcy są w stanie zabezpieczyć środki niezbędne do pokrycia kosztów sądowych - tym bardziej, że na obecnym etapie wpis wynosi jedynie 100 zł. Na podstawie posiadanych informacji nie można również uznać aby strony spełniały warunki dla przyznania pomocy w zakresie częściowym. Sąd kierował bowiem do wnioskodawców wezwanie (zarządzenie z dnia 12 marca 2009 r.) do złożenia dodatkowych wyjaśnień i dokumentów, które pozwoliłby na dokładną analizę ich sytuacji materialnej, ale wezwanie to nie zostało prawidłowo wykonane. Skarżący wskazali ponoszone wydatki, w niektórych przypadkach ich nie precyzując Wnioskodawcy nie przedstawili jednak żadnych dokumentów dotyczących wydatków ponoszonych na utrzymanie siebie i swojego domu. Wobec powyższego Sąd stwierdził, że nie można jedynie na podstawie samych oświadczeń stron przyjąć, iż nie są one w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła D. W. wyrażając swoje niezadowolenie z powyższego rozstrzygnięcia odnosząc się do kwestii merytorycznych dotyczących skargi, podnosząc jedynie, że opłaty nawet w wysokości 50 zł są dla skarżących dużym obciążeniem.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do art. 246 § 1 pkt 1 ppsa przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Zgodnie z art. 252 ppsa wniosek o przyznanie prawa pomocy winien być złożony na urzędowym formularzu, zaś w myśl art. 255 jeżeli oświadczenie strony w nim zawarte okaże się niewystarczające do oceny jej rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych oraz stanu rodzinnego lub budzi wątpliwości, strona jest obowiązana złożyć na wezwanie, w zakreślonym terminie, dodatkowe oświadczenie lub przedłożyć dokumenty źródłowe dotyczące jej stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego. Z powyższych przepisów wynika, że obowiązek wykazania, iż zachodzą przesłanki z art. 246 ppsa spoczywa na wnioskodawcy, a ich niewskazanie skutkuje oddaleniem wniosku o przyznanie prawa pomocy.
Orzeczenie w tej sprawie Sąd wydaje na podstawie oświadczeń strony mając na uwadze okoliczności podane w tym oświadczeniu i w razie potrzeby przedstawione przez stronę dowody.
Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego należy zgodzić się z dokonaną przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oceną sytuacji finansowej i możliwości płatniczych skarżących, bowiem przedstawione przez nich dowody nie wystarczają aby stwierdzić, że wypełnione zostały przesłanki z art. 246 § 1 pkt 1 ppsa. Sąd prawidłowo i wnikliwie odniósł się do wszystkich kwestii podniesionych we wniosku wskazując, że skarżący nie wykonali w prawidłowy sposób wezwania do uzupełnienia wniosku o przyznanie prawa pomocy. Skarżący nie przedstawili bowiem żadnych dowodów dokumentujących ich wydatki, natomiast opierając się wyłącznie na twierdzeniach stron nie można było uznać, że nie są w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji na mocy art. 184 w związku z art.197 ppsa.