Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Włodzimierz Ryms po rozpoznaniu w dniu 29 czerwca 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia B. S. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 26 października 2005 r., sygn. akt II SA/Kr 1794/01 w zakresie odmowy przywrócenia terminu do uiszczenie wpisu sądowego w sprawie ze skargi B. S. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] czerwca 2001 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień do świadczenia pieniężnego przysługujących osobom deportowanym postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 26 października 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odmówił B. S. przywrócenia terminu do uiszczenia wpisu sądowego. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że zarządzeniem z dnia 25 czerwca 2001 r. wezwano skarżącą w terminie siedmiu dni do uiszczenia wpisu sądowego, pod rygorem odrzucenia skargi. Wezwanie do uiszczenia wpisu zostało doręczone w dniu 27 czerwca 2001 r., z powodu nieobecności adresata w mieszkaniu, dorosłemu domownikowi (K. G.). Z uwagi na nieuiszczenie wpisu sądowego w terminie, Sąd postanowieniem z dnia 11 września 2001 r. odrzucił skargę. W ocenie Sądu skarżąca w swoim piśmie z dnia 6 listopada 2001 r. nie uprawdopodobniła okoliczności, że dorosły domownik nie oddał jej wezwania do uiszczenia należnego wpisu. Argumenty mówiące o tym, że skarżąca nie otrzymała tego zarządzenia są niewystarczające i nie mogą być uwzględnione. Podeszły wiek i ogólnie zły stan zdrowia także nie przesądzają o braku winy w uchybieniu terminu do uiszczenia wpisu.
W zażaleniu na to postanowienie skarżąca podniosła, że jest w ciężkiej sytuacji - jest samotną i schorowaną osobą, potrzebującą stałej opieki.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw.
Z akt sprawy wynika, że wezwanie do uiszczenie wpisu sądowego od skargi zostało doręczone skarżącej w dniu 27 czerwca 2001 r. Wezwanie to z powodu nieobecności skarżącej w mieszkaniu odebrał dorosły domownik (siostra skarżącej, K. G.). Pomimo wezwania, skarżąca nie uiściła żądanego wpisu sądowego. Postanowieniem z dnia 11 września 2001 r. Sąd I instancji odrzucił skargę z powodu nieuiszczenia wpisu. Odpis postanowienia wraz z uzasadnieniem został doręczony skarżącej dnia 24 października 2001 r. Odpis ten został odebrany również przez siostrę skarżącej, K. G. Pismem z dnia 6 listopada 2001 r. skarżąca wniosła o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu.
Słusznie Sąd I instancji uznał, że skarżąca nie uprawdopodobniła braku winy w przekroczeniu terminu, a twierdzenie, że nie otrzymała wezwania do uiszczenia wpisu nie zostało niczym uprawdopodobnione. Należy zauważyć, że siostra skarżącej odbierała większość pism sądowych w przedmiotowej sprawie (potwierdzenia odbioru - k.9, k. 29, k. 42 oraz k. 47) i przekazywała je skarżącej. Tym samym trudno uznać za wiarygodne twierdzenie skarżącej, że nie otrzymała wezwania do uiszczenia wpisu, skoro inne odbierane przez K. G. pisma sądowe były przekazywane skarżącej. Zaniedbania co do uiszczenia wpisu nie może usprawiedliwiać sam przez się wiek skarżącej, ani stan zdrowia, skoro nie były to przyczyny uniemożliwiające dokonanie opłaty. Trafnie zatem Sąd I instancji ocenił, że nie ma podstaw do przywrócenia terminu do uiszczenia wpisu na podstawie art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia.