Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Miładowski, , , po rozpoznaniu w dniu 16 lutego 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 14 grudnia 2011 r., sygn. akt II SA/Gd 745/09 o odmowie przyznania W. K. prawa pomocy w sprawie ze skargi W. K. na uchwałę Rady Gminy Dębnica Kaszubska z dnia 28 sierpnia 2008 r., nr XXI/119/2008 w przedmiocie nieodpłatnego przejęcia na własność nieruchomości do zasobu mienia komunalnego gminy postanawia: oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 14 grudnia 2011 r. sygn. akt II SA/Gd 745/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, odmówił przyznania W. K. prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie z jego skargi na uchwałę Rady Gminy Dębnica Kaszubska z dnia 28 sierpnia 2008 r., nr XXI/119/2008 w przedmiocie nieodpłatnego przejęcia na własność nieruchomości do zasobu mienia komunalnego gminy.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, że skarżący w złożonym ponownie wniosku o przyznanie prawa pomocy, nie wykazał, aby jego sytuacja materialna uległa pogorszeniu od momentu wydania postanowienia z dnia 4 kwietnia 2011 r. w stosunku do stanu, jaki był przedmiotem rozstrzygnięcia. Skarżący, tak samo jak i w poprzednio składanych wnioskach, oświadczył, że prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe, nie posiada żadnego majątku, ani żadnych środków do życia. Komornik odebrał mu bydło i sprzęt rolniczy, przez co pozbawił go możliwości prowadzenia gospodarstwa.
Ponadto, skarżący, tak samo jak przy rozpoznawaniu dwóch poprzednich wniosków o przyznanie prawa pomocy, nie wykonał zarządzenia referendarza sądowego o wezwaniu do przedłożenia dodatkowych dokumentów źródłowych i oświadczeń, obrazujących jego stan majątkowy i możliwości płatnicze.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył W. K. wnosząc o uchylenie tego postanowienia i przyznanie mu prawa pomocy.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Prawo pomocy polega na tym, że strona zostaje zwolniona przez sąd od kosztów sądowych oraz uzyskuje uprawnienie do udzielenia pełnomocnictwa wyznaczonemu przez sąd adwokatowi, radcy prawnemu, doradcy podatkowemu lub rzecznikowi patentowemu bez ponoszenia jego wynagrodzenia i wydatków (art. 244 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnym (Dz.U. Nr 153, poz. 1270, ze zm., zwanej dalej p.p.s.a.)). Przewidziana możliwość przyznania prawa pomocy może być udzielona w zakresie całkowitym lub częściowym (art. 245 p.p.s.a.). Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata. Prawo to przyznaje się, jeżeli osoba fizyczna wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a.). Prawo pomocy w zakresie częściowym polega natomiast na zwolnieniu tylko od opłat sądowych w całości lub części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego względnie rzecznika patentowego.
Z przytoczonych przepisów wynika, że ubiegającego się o to prawo obciąża obowiązek wykazania, iż znajduje się w określonej sytuacji materialnej uprawniającej do przyznania mu prawa pomocy w zakresie całkowitym bądź częściowym.
Istotnym jest, że w sytuacji gdy oświadczenie strony zawarte we wniosku o przyznanie prawa pomocy okaże się niewystarczające do oceny jej rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych oraz stanu rodzinnego lub budzi poważne wątpliwości, strona jest obowiązana złożyć na wezwanie, w zakreślonym terminie, dodatkowe oświadczenie lub przedłożyć dokumenty źródłowe dotyczące jej stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego (art. 255 p.p.s.a.).
W niniejszej sprawie Sąd pierwszej instancji podjął czynności o których mowa w art. 255 p.p.s.a., zobowiązał skarżącego do przedłożenia szeregu wymienionych w zarządzeniu dokumentów zobowiązując jednocześnie skarżącego do wykonania wezwania w terminie 14 dni pod rygorem rozpoznania wniosku na podstawie akt sprawy. Skarżący nie wykonał prawidłowo zarządzenia Sądu z dnia 24 sierpnia 2011 r. (k.136) przesyłając jedynie formularz PPF oraz zaświadczenie z Urzędu Skarbowego, które to dokumenty także w ocenie naczelnego Sadu Administracyjnego orzekającego w niniejszej sprawie nie są wystarczające do oceny sytuacji materialnej skarżącego.
W konsekwencji strona nie może skutecznie kwestionować prawidłowości postanowienia o odmowie przyznania prawa pomocy skoro nie wykonała w sposób prawidłowy wezwania Sądu do uzupełnienia danych podanych we wniosku.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny w oparciu o art. 184 w związku z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi postanowił zażalenie oddalić.