Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 6 lipca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M.K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 7 kwietnia 2016 r. sygn. akt II SA/Gd 2/16 o odmowie przywrócenia terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi w sprawie ze skargi M.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w G. z dnia [...] października 2015 r. nr [...] w przedmiocie opłaty związanej ze wzrostem wartości nieruchomości postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 7 kwietnia 2016 r. sygn. akt II SA/Gd 2/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, w sprawie ze skargi M.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w G. z dnia [...] października 2015r. w przedmiocie opłaty związanej ze wzrostem wartości nieruchomości, odmówił skarżącej przywrócenia terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, że postanowieniem z dnia 8 marca 2016 r. odrzucił skargę skarżącej z uwagi na nieuzupełnienie braku formalnego skargi w postaci jej odpisu.
Następnie pismem z dnia 24 marca 2016 r. skarżąca wniosła o przywrócenie terminu do uzupełnienia braku skargi, podnosząc, że na wezwanie uiściła wpis od skargi oraz sporządziła pismo przewodnie wraz z żądanym odpisem skargi, które następnie przekazała do wysłania mężowi. Sama nie mogła tego uczynić, gdyż była chora i miała wysoką gorączkę. Zdaniem skarżącej do uchybieniu terminu doszło bez jej winy. Zawiniła tutaj osoba trzecia. Do wniosku został załączony odpis skargi.
W ocenie Sądu wniosek skarżącej nie zasługiwał na uwzględnienie, albowiem skarżąca nie uprawdopodobniła okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu. Zdaniem Sądu okoliczność niewysłania przesyłki przez męża skarżącej nie uzasadnia przywrócenia terminu. Skarżąca nawet nie zapytała męża, czy wysłał korespondencję. A zatem ani skarżąca ani jej mąż nie podjęli największego w danych warunkach wysiłku w celu dopilnowania wysłania odpisu skargi w ustawowym terminie. W ocenie Sądu zagubienie przesyłki przez męża skarżącej stanowi dowód na lekkomyślne potraktowanie konieczności nadania przesyłki. A zatem niewykonanie polecenia przez męża skarżącej nie uzasadnia przywrócenia terminu, albowiem nie świadczy to o braku winy w uchybieniu terminu. Dlatego, na mocy art. 86 § 1 P.p.s.a. Sąd nie uwzględnił wniosku skarżącej.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła skarżąca domagając się jego uchylenia i przywrócenia terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi.
W uzasadnieniu skarżąca podniosła, że nie może się zgodzić z decyzją Sądu, albowiem z jednej strony znalazła się w sytuacji nadzwyczajnej - choroba z wysoką gorączką, a mimo to czyniła działania, żeby wysłać w terminie przesyłkę do sądu, przekazując ją osobie godnej zaufania - swojemu mężowi. A zatem skarżąca miała prawo przypuszczać, że mąż nadał przesyłkę.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.
Zgodnie z treścią art. 86 § 1 zdanie 1 P.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu. Wniosek ten powinien powoływać okoliczności wskazujące na brak winy strony w uchybieniu terminu, które zapewniają uprawdopodobnienie jego zasadności. Brak winy w uchybieniu terminu powinien być przy tym oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy i przy braniu pod uwagę także uchybień spowodowanych nawet niewielkim niedbalstwem. Z brakiem winy mamy bowiem do czynienia tylko w przypadku zaistnienia niezależnych od strony, która uchybiła terminowi i niemożliwych do przezwyciężenia, okoliczności z powodu których doszło do przekroczenia wyznaczonego przepisami prawa terminu.