II OZ 711 / 06 POSTANOWIENIE Dnia 7 lipca 2006 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz po rozpoznaniu w dniu 7 lipca 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia B. K. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 kwietnia 2006 r. sygn. akt IV SA/Wa 1594/05 w zakresie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 października 2005 r. sygn. akt IV SA/Wa 1594/05 w sprawie ze skargi B. K. na rozporządzenie Nr 12 Wojewody Mazowieckiego z dnia 4 kwietnia 2005 r. uchylające rozporządzenie zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia Mazowieckiego Parku Krajobrazowego im. Czesława Łaszka (Dz. Urz. Woj. Maz. Nr 75, poz. 1981) postanawia oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 28 kwietnia 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił B. K. przywrócenia terminu do złożenia skargi kasacyjnej na postanowienie z dnia 4 października 2005 r. o odrzuceniu jej skargi na rozporządzenie Nr 12 Wojewody Mazowieckiego z dnia 4 kwietnia 2005 r. uchylające rozporządzenie zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia Mazowieckiego Parku Krajobrazowego im. Czesława Łaszka (Dz. Urz. Woj. Maz. Nr 75, poz. 1981).
W uzasadnieniu powyższego postanowienia Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał, że wniesiony wraz ze skargą kasacyjną wniosek nie uprawdopodabniał przyczyn, dla których przywrócenie terminu byłoby zasadne. W ocenie Sądu I instancji podane przez pełnomocnika, ustanowionego z urzędu postanowieniem z dnia 17 lutego 2006 r., okoliczności - że skarżąca działała w sprawie bez udziału profesjonalnego pełnomocnika toteż niedopełnienie przez nią wymogów formalnych odrzuconej postanowieniem z dnia 16 grudnia 2005 r. skargi kasacyjnej uzasadnia przywrócenie terminu do jej złożenia po raz ponowny - nie są takimi okolicznościami, które uzasadniałyby uwzględnienie przedmiotowego wniosku.
Wobec powyższego na mocy art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) , dalej zwanej p.p.s.a. Sąd wskazał na brak podstaw do przywrócenia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł działający z urzędu w imieniu skarżącej pełnomocnik adw. J. J..
W ocenie strony skarżącej Sąd I instancji wykazał się niekonsekwencją, bowiem z jednej strony uwzględnił wniosek skarżącej o wyznaczenie pełnomocnika z urzędu z drugiej zaś odmówił przywrócenia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej powołując się na okoliczności działania skarżącej w okresie kiedy działała ona bez profesjonalnej pomocy prawnej. Pełnomocnik podkreślił, że w dniu 22 marca 2006 r. otrzymał informację o wyznaczeniu go do reprezentowania z urzędu skarżącej i zachowując 7 - dniowy termin, o którym mowa w art. 87 § 1 p.p.s.a. wniósł sporządzoną prze siebie skargę kasacyjną wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu w dniu 29 marca 2006 r. Powyższe fakty potwierdzają zdaniem strony skarżącej zasadność uchylenia postanowienia z dnia 28 kwietnia 2006 r. i przywrócenia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 86 § 1 p.p.s.a. jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu. Taka sytuacja w przedmiotowej sprawie nie zaistniała, a tym samym wniosek skarżącej o przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej nie mógł być uwzględniony.
Z zarzutem zażalenia można zgodzić tylko tyle, że oczekiwanie na ustanowienie pomocy prawnej z urzędu na podstawie orzeczenia sądowego przyznającego prawo pomocy może stanowić uzasadnienie dla przywrócenia terminu do złożenia skargi kasacyjnej. Może to jednak mieć miejsce jedynie w przypadkach kiedy strona działała w tym zakresie bez nieuzasadnionej zwłoki. Tymczasem w przedmiotowej sprawie postanowienie z dnia 4 października 2005 r. o odrzuceniu skargi zostało doręczone skarżącej w dniu 17 października 2005 r. Wniesioną skargę kasacyjną na powyższe postanowienie Sąd I instancji odrzucił orzeczeniem z dnia 16 grudnia 2005 r. stwierdzając, że została wniesiona po terminie i nie została sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego. Termin do wniesienia skargi kasacyjnej od postanowienia z dnia 4 października 2005 r. mijał w dniu 16 listopada 2005 r. Jak wynika natomiast z daty na pieczęci sądowego biura podawczego wniosek o przyznanie prawa pomocy wpłynął do Sądu w dniu 6 lutego 2006 r. i został rozpoznany w dniu 17 lutego 2006 r.
Nie sposób zatem zgodzić się ze stwierdzeniem pełnomocnika, że wraz z odrzuceniem skargi kasacyjnej w dniu 16 grudnia 2005 r. skarżąca niezwłocznie wystąpiła o przyznanie prawa pomocy, a sam proces wyznaczania pełnomocnika trwał kilka miesięcy.
Istotnym jest jednak to, iż dla rozpoznania przedmiotowego wniosku ustanowiony z urzędu pełnomocnik nie przytoczył żadnych okoliczności, które mogłyby uzasadniać brak winy w terminowym dopełnieniu czynności procesowej przez stronę postępowania. Na tą kwestię zasadnie zwrócił uwagę Sad I insatncji. Podkreślić przy tym trzeba, że to właśnie rzeczą pełnomocnika jest pouczenie strony o tym, jakie to są okoliczności mogące uzasadniać uwzględnienia takiego wniosku. Natomiast przytoczone okoliczności przez pełnomocnika skarżącej we wniesionym zażaleniu wskazują jedynie na zachowanie wymogów formalnych wniosku o przywrócenie terminu, co nie jest tożsame z wykazaniem zasadności samego wniosku opartego na art. 86 § 1 p.p.s.a.
Zważywszy na powyższe okoliczności Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji niniejszego postanowienia na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a.