II OZ 712 / 06 POSTANOWIENIE Dnia 7 lipca 2006 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie Przewodniczący Sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz po rozpoznaniu w dniu 7 lipca 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia B. K. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 kwietnia 2006 r. sygn. akt IV SA/Wa 1595/05 w zakresie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 października 2005 r. sygn. akt IV SA/Wa 1595/05 w sprawie ze skargi B. K. na rozporządzenie Nr 13 Wojewody Mazowieckiego z dnia 4 kwietnia 2005 r. uchylające rozporządzenie zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia Mazowieckiego Parku Krajobrazowego im. Czesława Łaszka (Dz. Urz. Woj. Maz. Nr 75, poz. 1982) postanawia: oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 28 kwietnia 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił B. K. przywrócenia terminu do złożenia skargi kasacyjnej na postanowienie z dnia 4 października 2005 r. o odrzuceniu jej skargi na rozporządzenie Nr 13 Wojewody Mazowieckiego z dnia 4 kwietnia 2005 r. uchylające rozporządzenie zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia Mazowieckiego Parku Krajobrazowego im. Czesława Łaszka (Dz. Urz. Woj. Maz. Nr 75, poz. 1982).
W uzasadnieniu powyższego postanowienia Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał, że wniesiony wraz ze skargą kasacyjną wniosek nie uprawdopodabniał przyczyn, dla których przywrócenie terminu byłoby zasadne. W ocenie Sądu I instancji podane przez pełnomocnika, ustanowionego z urzędu postanowieniem z dnia 17 lutego 2006 r., okoliczności - że skarżąca działała w sprawie bez udziału profesjonalnego pełnomocnika toteż niedopełnienie przez nią wymogów formalnych odrzuconej postanowieniem z dnia 16 grudnia 2005 r. skargi kasacyjnej uzasadnia przywrócenie terminu do jej złożenia po raz ponowny - nie są takimi okolicznościami, które uzasadniałyby uwzględnienie przedmiotowego wniosku.
Wobec powyższego na mocy art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej zwanej p.p.s.a. Sąd wskazał na brak podstaw do przywrócenia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł działający w imieniu skarżącej pełnomocnik adw. J. J..
W ocenie strony skarżącej Sąd I instancji wykazał się niekonsekwencją, bowiem z jednej strony uwzględnił wniosek skarżącej o wyznaczenie pełnomocnika z urzędu z drugiej zaś odmówił przywrócenia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej powołując się na okoliczności działania skarżącej w okresie kiedy działała ona bez profesjonalnej pomocy prawnej. Pełnomocnik podkreślił, że w dniu 22 marca 2006 r. otrzymał informację o wyznaczeniu go do reprezentowania z urzędu skarżącej i zachowując 7 - dniowy termin o którym mowa w art. 87 § 1 p.p.s.a. wniósł sporządzoną prze siebie skargę kasacyjną wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu w dniu 29 marca 2006 r. Powyższe fakty potwierdzają zdaniem strony skarżącej zasadność uchylenia postanowienia z dnia 28 kwietnia 2006 r. i przywrócenia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 86 § 1 p.p.s.a. jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu. Taka sytuacja w przedmiotowej sprawie nie zaistniała, a tym samym wniosek skarżącej o przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej nie mógł być uwzględniony.
Z zarzutem zażalenia można zgodzić tylko tyle, że oczekiwanie na ustanowienie pomocy prawnej z urzędu na podstawie orzeczenia sądowego przyznającego prawo pomocy może stanowić uzasadnienie dla przywrócenia terminu do złożenia skargi kasacyjnej. Może to jednak mieć miejsce jedynie w przypadkach, kiedy strona działała w tym zakresie bez nieuzasadnionej zwłoki. Tymczasem w przedmiotowej sprawie postanowienie z dnia 4 października 2005 r. o odrzuceniu skargi zostało doręczone skarżącej w dniu 17 października 2005 r. Wniesioną skargę kasacyjną na powyższe postanowienie Sąd I instancji odrzucił orzeczeniem z dnia 16 grudnia 2005 r. stwierdzając, że została wniesiona po terminie i nie została sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego. Termin do wniesienia skargi kasacyjnej od postanowienia z dnia 4 października 2005 r. mijał w dniu 16 listopada 2005 r. Jak wynika natomiast z daty na pieczęci sądowego biura podawczego wniosek o przyznanie prawa pomocy wpłynął do Sądu w dniu 6 lutego 2006 r. i został rozpoznany w dniu 17 lutego 2006 r.
Nie sposób zatem zgodzić się ze stwierdzeniem pełnomocnika, że wraz z odrzuceniem skargi kasacyjnej w dniu 16 grudnia 2005 r. skarżąca niezwłocznie wystąpiła o przyznanie prawa pomocy, a sam proces wyznaczania pełnomocnika trwał kilka miesięcy.
Istotnym jest jednak to, iż dla rozpoznania przedmiotowego wniosku ustanowiony z urzędu pełnomocnik nie przytoczył żadnych okoliczności, które mogłyby uzasadniać brak winy w terminowym dopełnieniu czynności procesowej przez stronę postępowania. Na tą kwestię zasadnie zwrócił uwagę Sad I instancji. Podkreślić przy tym trzeba, że to właśnie rzeczą pełnomocnika jest pouczenie strony o tym, jakie to są okoliczności mogące uzasadniać uwzględnienia takiego wniosku. Natomiast przytoczone okoliczności przez pełnomocnika skarżącej we wniesionym zażaleniu wskazują jedynie na zachowanie wymogów formalnych wniosku o przywrócenie terminu, co nie jest tożsame z wykazaniem zasadności samego wniosku opartego na art. 86 § 1 p.p.s.a.
Zważywszy na powyższe okoliczności Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji niniejszego postanowienia na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a.