Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jacek Chlebny po rozpoznaniu w dniu 12 lipca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Ł.K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 6 lutego 2017 r. sygn. akt III SA/Wr 1422/16 o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi Ł. K., G. B., M. K. na uchwałę Rady Miejskiej [...] z dnia [...] czerwca 2016 r., nr [...] w przedmiocie uchylenia jako niezgodnych z prawem uchwał Rady [...] z dnia [...] marca 2016 r. postanawia: oddalić zażalenie
Zaskarżonym postanowieniem z 6 lutego 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odmówił przywrócenia terminu do wniesienia skargi na uchwałę Rady Miejskiej [...] z dnia [...] czerwca 2016 r., nr [...] w przedmiocie uchylenia jako niezgodnych z prawem uchwał Rady [...] z dnia [...] marca 2016 r.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Sąd pierwszej instancji odwołał się do treści art. 53 § 2 p.p.s.a. Wskazał, że nie sposób zgodzić się ze stanowiskiem skarżących, że zachowali oni termin do wniesienia skargi albowiem uległ on przedłużeniu ze względu na doręczenie odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, po upływie 60 dni od dnia wniesienia tego wezwania. Sąd pierwszej instancji wyjaśnił, że skarżący nie uprawdopodobnili braku winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi albowiem skupili się wyłącznie na błędnej, w ocenie Sądu, argumentacji dotyczącej zachowania przez nich terminu do wniesienia skargi, pomijając kwestię ewentualnego opóźnienia. Jedynym uzasadnieniem braku winy ze strony skarżących mają być wielomiesięczne problemy zdrowotne jednego ze nich. Jednakże nie wskazali oni kogo owe problemy dotyczą ani w jakim okresie miało nastąpić ich nasilenie.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł Ł. K. Wskazał, że w jego ocenie organ wyznaczając termin załatwienia sprawy na dzień [...] września 2016 r. działał z zamiarem pokrzywdzenia skarżących poprzez uniemożliwienie im wniesienia skargi w terminie. Zdaniem wnoszącego zażalenie nie ulega wątpliwości, że w demokratycznym państwie prawa, przed skierowaniem skargi na uchwałę organu uchwałodawczego jednostki samorządu terytorialnego należy umożliwić organowi uchwałodawczemu wypowiedzenie się w przedmiocie wezwania. Jeżeli Przewodniczący tego organu wystosował do autorów wezwania pismo zawierające informację, kiedy organ uchwałodawczy odniesie się do treści wezwania, de facto przedłużył termin do merytorycznego odniesienia się do wezwania do usunięcia naruszeń prawa. W ocenie skarżącego, w związku z powyższym skarga została wniesiona w terminie. Ponadto wskazano, że skarżący nie byliby w stanie wnieść wcześniej skargi do Sądu z uwagi na wielomiesięczne problemy zdrowotne jednego z nich oraz sezon urlopowy. Zaznaczono, że brak jest możliwości przedstawienia zwolnienia lekarskiego, albowiem nie było ono wystawiane, gdyż dotyczyło osoby prowadzącej działalność gospodarczą, która nie ma potrzeby usprawiedliwiania nieobecności w pracy.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Nie jest zasadne twierdzenie, że skarżący nie uchybili terminowi do wniesienia skargi na uchwałę Rady Miejskiej [...] z dnia [...] czerwca 2016 r., nr [...] w przedmiocie uchylenia jako niezgodnych z prawem uchwał Rady [...] z dnia [...] marca.
Zgodnie z art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym każdy czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia - zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego. Ustawa o samorządzie gminnym nie określa co prawda terminu do wniesienia skargi na uchwałę rady gminy, jednakże jak przyjęto w uchwale składu siedmiu sędziów NSA z dnia 2 kwietnia 2007 r., sygn. akt II OPS 2/07 (ONSAiWSA 2007/3/60, ZNSA 2007/2/83), do skargi wnoszonej do sądu administracyjnego na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym ma zastosowanie przepis art. 53 § 2 p.p.s.a. Zgodnie z tym przepisem skargę do sądu administracyjnego wnosi się w terminie 30 dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie 60 dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa. Przepis art. 53 § 2 p.p.s.a. wprowadza zatem dwa terminy do wniesienia skargi. Pierwszy dotyczy sytuacji, gdy właściwy organ udzielił odpowiedzi na wezwanie i wówczas termin do wniesienia skargi wynosi 30 dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu. Drugi zaś termin, właściwy w niniejszej sprawie, dotyczy sytuacji, gdy organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie. Wówczas skargę należy wnieść w terminie 60 dni od dnia wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia. Z analizy art. 53 § 2 p.p.s.a. wynika, że już z dniem wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa rozpoczyna bieg termin 60 dni na wniesienie skargi, mimo że sprawa udzielenia odpowiedzi na to wezwanie jest otwarta. W okresie biegu tego terminu organ może udzielić odpowiedzi na wezwanie i w takim przypadku dalszy bieg tego terminu staje się bezprzedmiotowy, ponieważ od dnia doręczenia odpowiedzi na wezwanie rozpoczyna bieg termin trzydziestu dni od dnia doręczenia tej odpowiedzi. Jeżeli w tym okresie organ nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, to nieprzerwanie biegnie terminu sześćdziesięciu dni, liczony od dnia wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa.