Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Alicja Plucińska - Filipowicz, , , po rozpoznaniu w dniu 2 września 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia R. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 czerwca 2009 r., sygn. akt II SA/Ke 181/09 o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku w sprawie ze skargi R. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] lutego 2009 r. znak [...] w przedmiocie przywrócenia stosunków wodnych postanawia: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 86 § 1 w zw. z art. 87 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "ppsa", postanowieniem z dnia 30 czerwca 2009 r. sygn. akt II SA/Ke 181/09 odmówił R. W. przywrócenia terminu do wniesienia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku z dnia 9 lutego 2009 r. w przedmiocie przywrócenia stosunków wodnych. W uzasadnieniu Sąd I instancji podniósł, że skarżąca nie wykazała, że uchybienie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku wydanego w sprawie z jej skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. nastąpiło bez jej winy. Sąd wskazał, że z załączonych do wniosku dokumentów nie wynika, że stan zdrowia uniemożliwiał stronie wystąpienie z wnioskiem o sporządzenie uzasadnienia w ustawowym terminie. Ponadto Sąd stwierdził, iż mając świadomość własnych dolegliwości, strona mogła wcześniej zwrócić się o ustanowienie dla niej pełnomocnika.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożyła R. W. wnosząc o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku z dnia 6 maja 2009 r. argumentując, że Sąd nie uwzględnił w należytym stopniu załączonej dokumentacji dotyczącej stanu zdrowia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do art. 85 ppsa, czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Zgodnie natomiast z art. 86 § 1 ppsa, jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. We wniosku tym strona zobowiązana jest do uprawdopodobnienia okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu, w myśl art. 87 § 2 ppsa.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, stanowisko wyrażone przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia należy uznać za zgodne z prawem.
W orzecznictwie i w literaturze prawniczej przyjmuje się, iż brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, przy zastosowaniu obiektywnego miernika staranności, jaki można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy. Przywrócenie terminu ma charakter wyjątkowy i nie jest możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa.
Zaświadczenie lub zwolnienie lekarskie nie jest generalnym potwierdzeniem braku winy zainteresowanego w uchybieniu terminu. Nie wyklucza bowiem ono możliwości dokonania czynności procesowej przez stronę (np. sporządzanie wniosku) i nadania pisma przez pocztę, osobiście lub przez domownika.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, okoliczności na które powołuje się skarżąca, nie uzasadniają wniosku o przywrócenie terminu. Sąd nie kwestionuje stanu zdrowia skarżącej, lecz powoływaną przez nią niemożność wystąpienia w terminie z wnioskiem o sporządzenie uzasadnienia.
Jeżeli skarżąca samodzielnie, lub przy pomocy innych osób, była w stanie podejmować czynności procesowe, to mogła przy pomocy środków komunikowania, osobiście lub za pośrednictwem członków rodziny, zasięgnąć informacji, co do zapadłego orzeczenia, będąc wcześniej skutecznie poinformowaną o skutkach uchybienia terminu.
Stan niepełnosprawności skarżącej jest stanem przewlekłym i uprawdopodobniając okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu nie wykazano, że stan zdrowia uległ nagłemu pogorszeniu w takim stopniu, że uniemożliwiło to złożenie wniosku w terminie. Nie można zatem uznać, aby przedstawione przez skarżącą orzeczenie komisji lekarskiej z 2004 r., określające stopień niepełnosprawności od 2001 r., stanowiło przeszkodę do złożenia w zakreślonym terminie wniosku o uzasadnienie wyroku.
Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji na mocy art. 184 w związku z art. 197 § 2 ppsa.