Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Chlebny po rozpoznaniu w dniu 6 lipca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Akademii [...] w [...] na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 12 kwietnia 2016 r. w sprawie o sygn. akt VII SA/Wa 2910/15 o oddaleniu wniosku o dopuszczenie do udziału w sprawie ze skargi Fundacji [...] w [...] na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z [...] października 2015 r. znak: [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z 12 kwietnia 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił wniosek Akademii [...] w [...] o dopuszczenie do udziału w sprawie o sygn. akt VII SA/Wa 2910/15 ze skargi Fundacji [...] w [...] na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z [...] października 2015 r. Wskazaną decyzją, wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 3 K.p.a., organ, po rozpatrzeniu odwołania skarżącej fundacji od decyzji Wojewody [...] z [...] lipca 2015 r. udzielającej [...] S.A. w [...] pozwolenia na przebudowę linii kolejowej, umorzył postępowanie odwoławcze. Organ stwierdził, że fundacja nie posiada legitymacji procesowej uprawniającej do wniesienia odwołania i uczestniczenia w postępowaniu na prawach strony. Sąd I instancji ocenił, że wnioskodawca nie wykazał, że wynik sprawy rozstrzygniętej decyzją organu z [...] października 2015 r. dotyczy jego interesu prawnego, nie spełnił zatem przesłanki z art. 33 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718) - P.p.s.a.
Wnioskodawca wniósł zażalenie na powyższe postanowienie. Zarzucił naruszenie przepisów postępowania, mające znaczenie dla rozstrzygnięcia, tj. prawa do przejrzenia pełnych akt sprawy oraz złożenia wniosku, w którym mógłby wskazać, jakich konkretnie dokumentów brakuje w aktach administracyjnych. To spowodowało negatywne skutki dla wnioskodawcy w rozpoznawanej sprawie, ponieważ nie został uznany za stronę tego postępowania. Zarzucił, że zaskarżone postanowienie zostało wydane na posiedzeniu niejawnym, a powinno być wydane na rozprawie. Oddalenie wniosku nie było prawidłowe, ponieważ wnioskodawca ma interes prawny w uchyleniu decyzji z [...] października 2015 r. o umorzeniu postępowania odwoławczego wynikający z art. 7, 9, 10, 11, 40, 78, 79, 89, 91, 111 § 1 w zw. z art. 140 K.p.a. w zw. z art. 1 pkt 1 K.p.a. w zw. z art. 9ac ust. 1 o transporcie kolejowym.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 33 § 2 P.p.s.a. udział w charakterze uczestnika może zgłosić również osoba, która nie brała udziału w postępowaniu administracyjnym, jeżeli wynik tego postępowania dotyczy jej interesu prawnego. Na tej podstawie wnioskodawca domagał się dopuszczenia do udziału w rozpoznawanej sprawie. Wnioskodawca nie brał udziału w postępowaniu odwoławczym wywołanym wniesieniem przez skarżącą fundację odwołania od decyzji Wojewody [...] z [...] lipca 2015 r. o udzieleniu [...] S.A. w [...] pozwolenia na przebudowę linii kolejowej, dlatego nie może mieć do niego zastosowania art. 33 § 1 P.p.s.a. Nie można też uznać, aby wynik tego postępowania (decyzja z [...] października 2015 r.) dotyczył jego interesu prawnego.
Zgodnie z poglądem wyrażonym w wyroku NSA z 5 lutego 2016 r. sygn. akt II OSK 1406/16 (http://cbois.nsa.gov.pl), który należy podzielić w rozpoznawanej sprawie, decyzja o umorzeniu postępowania odwoławczego wszczętego przez skarżącą fundację od decyzji o pozwoleniu na budowę nie kształtuje sytuacji prawnej wnioskodawcy, albowiem w ogóle go nie dotyczy. Decyzja ta kształtuje sytuację prawną wyłącznie tego podmiotu, który wniósł odwołanie. Przedmiotem rozstrzygnięcia zaskarżoną decyzją jest wyłącznie to, że podmiot, który wniósł odwołanie nie ma przymiotu strony w sprawie o pozwolenie na budowę. Jest to rozstrzygnięcie, które dotyczy wyłącznie tego podmiotu, ponieważ nie rozstrzyga sprawy jako takiej, ale odnosi się tylko do tego, czy podmiot ten jest uprawniony do wniesienia odwołania. Wydana decyzja o umorzeniu postępowania odwoławczego z tego powodu, że odwołanie wniosła osoba, która nie jest stroną ma charakter indywidualny związany ściśle z osobą, która wniosła odwołanie. Z tego względu rozstrzygnięcie to nie może być zaskarżone przez inne osoby, które nie wnosiły odwołania i nie są stroną w tej sprawie. Wbrew twierdzeniom wnioskodawcy o istnieniu po jego stronie interesu prawnego nie świadczą powołane w pkt 3 zażalenia przepisy K.p.a. ani art. 9ac ust. 1 ustawy o transporcie kolejowym. Skoro zaskarżona decyzja o umorzeniu postępowania odwoławczego nie dotyczy praw ani obowiązków wnioskodawcy, nie ma on interesu prawnego w rozumieniu art. 33 § 2 P.p.s.a., dlatego Sąd I instancji zasadnie odmówił dopuszczenia go do udziału w rozpoznawanej sprawie. Ewentualne zarzuty odnoszące się do pozwolenia na przebudowę linii kolejowej wnioskodawca powinien podnieść w odwołaniu wniesionym we własnym zakresie.
Konsekwencją niedopuszczenia wnioskodawcy do udziału w sprawie jest brak możliwości dostępu do akt sprawy. Zgodnie z art. 12 a § 2 P.p.s.a. akta sprawy udostępnia się stronom postępowania. Brak przymiotu strony wyklucza możliwość przeglądania akt przez wnioskodawcę.
Zaskarżone postanowienie zostało wydane na rozprawie, chociaż przepis art. 33 § 2 P.p.s.a. wskazuje, że postanowienie wydaje się na posiedzeniu niejawnym. Odpis tego postanowienie z uzasadnieniem został następnie doręczony wnioskodawcy. To powoduje, że nie jest trafny zarzut wskazany w pkt 2 zażalenia.
Z tych względów Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 z związku z art. 197 § 2 P.p.s.a., oddalił zażalenie.