Zażalenie na postanowienie WSA w Olsztynie w przedmiocie prawa pomocy w sprawie ze skargi na postanowienie Warmińsko
Sentencja

Dnia 13 sierpnia 2010 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jerzy Bujko po rozpoznaniu w dniu 13 sierpnia 2010 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J.H. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 28 maja 2010 roku sygn. akt II SA/Ol 1002/09 o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia sprzeciwu od postanowienia referendarza sądowego w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Olsztynie z dnia 10 marca 2010 roku sygn. akt II SA/Ol 1002/09 w przedmiocie prawa pomocy w sprawie ze skargi J.H. na postanowienie Warmińsko - Mazurskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] września 2009 roku Nr [...] w przedmiocie grzywny w celu przymuszenia postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 28 maja 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie odmówił J.H. przywrócenia terminu do wniesienia sprzeciwu od postanowienia referendarza sądowego z dnia 10 marca 2010 r. wydanego w sprawie ze skargi J.H. na postanowienie Warmińsko-Mazurskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] września 2009 r.

W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że opisanym wyżej postanowieniem z dnia 10 marca 2010 r. referendarz sądowy odmówił ustanowienia adwokata dla skarżącego.

Na postanowienie to skarżący wniósł sprzeciw. Postanowieniem z dnia 6 kwietnia 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie odrzucił sprzeciw z powodu uchybienia terminu do jego wniesienia.

W dniu 12 kwietnia 2010 r. skarżący nadesłał pismo zatytułowane "Zażalenie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie", w którym zwrócił się o przywrócenie terminu, bowiem ma zaburzenia pamięci od momentu, kiedy został napadnięty i pobity. Wskazał, że w poprzednich sprawach sądowych opisywał napad rabunkowy i jego konsekwencje zdrowotne.

Skarżący został wezwany do sprecyzowania treści swojego pisma, a także nadesłania dokumentów potwierdzających jego problemy zdrowotne oraz wskazujących, że stan jego zdrowia miał wpływ na uchybienie terminu.

W zakreślonym przez Sąd I instancji terminie skarżący nie udzielił odpowiedzi.

Odmawiając przywrócenia terminu Sąd I instancji wskazał, że wprawdzie skarżący powołał się na swoje problemy zdrowotne, co może stanowić okoliczność uzasadniającą brak winy w uchybieniu terminu, jednakże faktu tego w żaden sposób nie uprawdopodobnił. Pomimo wezwania nie nadesłał stosownej dokumentacji.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł skarżący. Wskazał, że nie dostarczył dokumentacji, bowiem był przekonany, że wystarczy przedstawić fakty. Poinformował, że dokumentację przedstawi kiedy otrzyma ją z Policji.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do treści przepisu art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - zwanej dalej p.p.s.a. - jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu. Postanowienie o przywróceniu terminu albo odmowie jego przywrócenia może być wydane na posiedzeniu niejawnym.

Intencją ustawodawcy przy tworzeniu przepisów regulujących instytucję przywrócenia terminu było umożliwienie stronie obrony swoich praw czy interesów w sytuacji, gdy upływ terminów procesowych wywołał dla niej negatywne skutki prawne, przy jednoczesnym założeniu, że strona dołożyła wszelkich możliwych starań, aby takich negatywnych konsekwencji uniknąć. Pierwszorzędne znaczenie dla rozpoznania wniosku o przywrócenie terminu do dokonania czynności w postępowaniu sądowym ma zatem ustalenie, że fakt uchybienia przez stronę terminowi nie nastąpił z jej winy. Dla takiego ustalenia konieczne jest aby strona składając wniosek uprawdopodobniła podnoszone w nim okoliczności.

Naczelny Sąd Administracyjny w pełni akceptuje stanowisko zaprezentowane przez Sąd I instancji w zaskarżonym postanowieniu. Skarżący poprzestał jedynie na oświadczeniu, że został napadnięty i pobity. Zasadnie zatem Sąd I instancji wezwał skarżącego do uprawdopodobnienia tej okoliczności. Wezwanie to zostało doręczone w dniu 19 kwietnia 2010 r., a w zakreślonym terminie skarżący nie udzielił żadnej odpowiedzi. Podkreślenia przy tym wymaga, że cytowany wyżej przepis nie nakłada na stronę obowiązku udowodnienia okoliczności podnoszonych we wniosku o przywrócenie terminu, a jedynie ich uprawdopodobnienia. Nie oznacza to jednak, że Sąd I instancji powinien był poprzestać jedynie na treści wnioski. Brak odpowiedzi na skierowane do strony wezwanie skutkować musiało oddaleniem wniosku.

Z tych względów, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd orzekł jak w postanowieniu.

Strona 1/1