Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska po rozpoznaniu w dniu 25 sierpnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia S.N. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 27 kwietnia 2010 r. sygn. akt III SA/Kr 1084/09 o odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi S.N. na zarządzenie zastępcze Wojewody Małopolskiego z dnia [...] sierpnia 2009 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu Wójta Gminy L. postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 27.04.2010 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odmówił S.N. przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia go od kosztów sądowych. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, iż skarżąca prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z mężem oraz córką, a ich źródłem dochodu jest wynagrodzenie skarżącej w kwocie 8100 zł brutto, a także świadczenie rentowe męża strony, wynoszące 540 zł netto. Sąd zauważył, iż skarżąca powołuje się na okoliczność, że znaczna część uzyskiwanych przez nią dochodów przeznaczana jest na leczenie niepełnosprawnej córki, jednak - mimo wezwania - nie przedstawiła ona żadnych dokumentów o wysokości tych wydatków. Sąd I instancji podkreślił, że z przedstawionych przez stronę dokumentów wynika, iż spłaciła ona w miesiącu grudniu 2009 r. dwa kredyty w kwocie 11110,50 zł i 1740,57 zł, co oznaczało, że dysponowała w dacie wezwania jej do uiszczenia wpisu znaczną kwotą, pozwalającą jej ponieść wydatek związany z wpisem od skargi w kwocie 300 zł. Zdaniem Sądu skarżąca nie wykazała, aby spełnione zostały przesłanki przemawiające za przyznaniem jej prawa pomocy, a jej stan majątkowy i rodzinny pozwala na poniesienie przez nią pełnych kosztów postępowania.
Zażalenie to postanowienie wniosła S.N., podkreślając, że nie mogła przeznaczyć środków, które konieczne były do spłaty zobowiązań kredytowych, na poczet wpisu sądowego. Ponadto skarżąca podniosła, że ponosi znaczne, choć nieudokumentowane, koszty związane z leczeniem nieuleczalnie chorej córki.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) przyznanie prawa do pomocy osobie fizycznej w zakresie całkowitym następuje gdy wykaże ona, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla niej i jej rodziny.
Zauważyć należy, iż instytucja zwolnienia od kosztów ma charakter wyjątkowy i jest stosowana wobec osób o bardzo trudnej sytuacji materialnej, czyli takich, które ze względu na okoliczności życiowe pozbawione są jakichkolwiek środków do życia, lub środki te są tak bardzo ograniczone, iż wystarczają jedynie na zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych. W przedmiotowej sprawie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uznał, iż S.N nie spełnia tych przesłanek, bowiem nie wykazała ona w sposób dostateczny, że nie jest w stanie pokryć pełnych kosztów postępowania. Stanowisko to uznać należy za zasadne.
Podkreślić przede wszystkim trzeba, iż skarżąca uzyskuje wysoki dochód, bowiem jej wynagrodzenie - z tytułu sprawowania funkcji wójta gminy Laskowa - wynosi 8100 zł brutto, zatem znacznie przekracza poziom średniego wynagrodzenia w gospodarce. Także zestawienie osiąganych dochodów i udokumentowanych wydatków nie pozwala przyjąć, że konieczność pokrycia kosztów niniejszego postępowania spowoduje uszczerbek w utrzymaniu koniecznym dla strony i jej rodziny. Skarżąca powołuje się wprawdzie na fakt ponoszenia znacznych wydatków na leczenie swojej chorej córki, jednakże nie wykazała ona w żaden sposób, jaka jest chociażby przybliżona wysokość tychże wydatków, co uniemożliwiło Sądowi I instancji uwzględnienie tej okoliczności przy ocenie rzeczywistej sytuacji majątkowej i materialnej strony. W tej sytuacji, zdaniem Sądu II instancji, słusznym było stanowisko Sądu, zaś zaskarżone w sprawie postanowienie wydane zostało zgodnie z prawem.
Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny, orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.