Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska po rozpoznaniu dnia 25 sierpnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W.K. na zarządzenie Przewodniczącej Wydziału IV Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 marca 2010 r. sygn. akt IV SA/Wa 1526/09 o wezwaniu skarżącego do uiszczenia opłaty kancelaryjnej za wydanie odpisu wyroku tego Sądu z dnia 26 marca 2010 r. wraz z uzasadnieniem w sprawie ze skargi W.K. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania postanawia: oddalić zażalenie
Zaskarżonym zarządzeniem Przewodnicząca Wydziału IV Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wezwała W.K. do uiszczenia opłaty kancelaryjnej w kwocie 100 zł z tytułu sporządzenia i przesłania odpisu wyroku tego Sądu z dnia 26.03.2010 r. wraz z uzasadnieniem.
Zażalenie na to zarządzenie wniósł W.K., powołując się na swoją złą sytuację materialną. Skarżący dołączył do zażalenia oświadczenie o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania.
Zarządzeniem z dnia 27.04.2010 r. skarżący wezwany został do złożenia oświadczenia, czy wniesione przez niego pismo winno być potraktowane jako zażalenie na zarządzenie wzywające do uiszczenia opłaty czy też jako wniosek o przyznanie prawa pomocy. Wezwanie to pozostało bez odpowiedzi, dlatego też Sąd I instancji zakwalifikował wniesione pismo jako zażalenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.
Zgodnie z art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie, chyba, że przepis szczególny stanowi inaczej. Oznacza to, że strony obligowane są do ponoszenia kosztów sądowych stosownie do swojego udziału w postępowaniu, o ile przepisy nie zwalniają ich z tego obowiązku.
W niniejszej sprawie skarżący nie korzystał ze zwolnienia od kosztów z uwagi na przedmiot sprawy, nie mieścił się on bowiem we wskazanym w art. 239 powołanej ustawy katalogu. Nie korzystał także z prawa pomocy w przedmiotowym zakresie. Nie istniały więc żadne przesłanki dla uznania, iż winien być on zwolniony od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych - w których mieści się także opłata kancelaryjna, co wynika wprost z art. 212 § 1 przytoczonej ustawy.
Art. 234 § 2 tej ustawy stanowi, iż opłatę kancelaryjną za odpis orzeczenia z uzasadnieniem, doręczonego na skutek żądania zgłoszonego w terminie siedmiodniowym od ogłoszenia orzeczenia, pobiera się przy zgłoszeniu wniosku o sporządzenie uzasadnienia orzeczenia i jego doręczenie. Sytuacja taka miała miejsce w niniejszej sprawie, zasadnie więc Przewodnicząca Wydziału wezwała skarżącego do uiszczenia należnej opłaty, zaś wydane w tym zakresie zarządzenie w pełni odpowiada prawu.
Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 i art. 198 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.