Dnia 23 sierpnia 2016 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Miładowski, , , po rozpoznaniu w dniu 23 sierpnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażaleń "A." Spółki z Ograniczoną Odpowiedzialnością z siedzibą w Krakowie i U. Spółki z Ograniczoną Odpowiedzialnością z siedzibą w Warszawie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 20 maja 2016 r., sygn. akt II SA/Kr 704/15 o oddaleniu wniosków o dopuszczenie do udziału w postępowaniu w charakterze uczestników w sprawie ze skargi W. P. na uchwałę Rady Miasta K. z dnia [...] lipca 2010 r., nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "C." postanawia: oddalić zażalenia.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 20 maja 2016 r., sygn. akt II SA/Kr 704/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił wnioski: "A." Spółki z Ograniczoną Odpowiedzialnością z siedzibą w Krakowie i U. Spółki z Ograniczoną Odpowiedzialnością z siedzibą w W. o dopuszczenie do udziału w charakterze uczestników w postępowaniu dotyczącym skargi W. P. na uchwałę Rady Miasta K. z dnia [...] lipca 2010 r., nr [...], w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "C.".
W uzasadnieniu Sąd I instancji, powołując się na treść art. 32, art. 33 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", oraz art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 594 ze zm.), zwanej dalej "u.s.g.", wskazał jak należy interpretować pojęcie "postępowanie administracyjne", tj. szeroko - jako nie tylko odnoszące do postępowania przed organami administracji publicznej w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego. Jednak istotne jest to, czy w tak rozumianym postępowaniu przepisy szczególne przewidują udział stron w tym postępowaniu, wskazując tym samym na interes prawny podmiotów, które mogą być stronami danego postępowania. W odniesieniu do spraw toczących się ze skargi na akty prawa miejscowego jaką jest uchwała wprowadzająca miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego tylko wykazanie naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia uprawnia do wniesienia skargi i dochodzenia swoich praw przed sądem administracyjnym. Wykazanie naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia stwarza dopiero możliwość przeprowadzenia merytorycznej oceny rodzaju tego naruszenia wobec podmiotu kwestionującego przed sądem administracyjnym legalność uchwały. Natomiast inny podmiot, który nie wniósł skargi do sądu administracyjnego we własnym interesie, nie może skutecznie ubiegać się o dopuszczenie do udziału w postępowaniu sądowoadministracyjnym. Sąd podkreślił, że skarga wniesiona w trybie art. 101 ust. 1 u.s.g. musi być poprzedzona wniesieniem do rady gminy wezwania do usunięcia naruszenia prawa, a w postępowaniu sądowym ze skargi w sprawie na plan miejscowy stroną może być wyłącznie podmiot, który wykaże naruszenie indywidualnego interesu prawnego postanowieniami planu. Oznacza to, że przymiot strony w postępowaniu kwestionującym legalność miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, kształtowany jest na innych zasadach niż w postępowaniu administracyjnym regulowanym przepisami kodeksu postępowania administracyjnego. Naruszenie interesu prawnego lub uprawnienia przedmiotową uchwałą rady gminy otwiera dopiero drogę do merytorycznego rozpoznania (oceny) sprawy. Ocena ta zaś dotyczy rodzaju naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia podmiotu, kwestionującego przed sądem administracyjnym legalność tego planu. Inny podmiot natomiast, który nie wniósł skargi do sądu administracyjnego we własnym interesie, nie może skutecznie ubiegać się o dopuszczenie do udziału w postępowaniu sądowoadministracyjnym (por. postanowienia NSA: z 23 czerwca 2015 r., II OZ 588/15; z 25 lipca 2014 r., II OZ 722/14; z 21 stycznia 2014 r., II OZ 3/14; z 26 czerwca 2012 r., II OZ 532/12; z 27 stycznia 2012 r., II OZ 14/12; z 18 stycznia 2011 r., II OZ 1354/10; z 13 lutego 2009 r., II OZ 134/09; z 15 lutego 2008 r., II OZ 102/08; z 22 stycznia 2008 r., II OZ 1361/07).