Naczelny Sąd Administracyjny, w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Gliniecki po rozpoznaniu w dniu 25 sierpnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia T. T. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 6 czerwca 2017 r. sygn. akt IV SA/Gl 468/17 odmawiające wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi T. T. na decyzję Wojewody Śląskiego z dnia [...] marca 2017 r. nr [...] w przedmiocie przeznaczenia do wykonywania świadczeń osobistych na rzecz obrony postanawia: oddalić zażalenie
Decyzją z dnia [...] marca 2017 r., nr [...] Wojewoda Śląski utrzymał w mocy decyzję Prezydenta Miasta Katowice z dnia [...] stycznia 2017 r., nr [...], którą przeznaczono T. T. do wykonania świadczeń osobistych na rzecz obrony poprzez pełnienie funkcji kuriera.
W piśmie z dnia 22 kwietnia 2017 r. T. T. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na powyższą decyzję, w której zawarł wniosek o wstrzymanie jej wykonania. Skarżący podniósł, że wykonanie decyzji wiąże się z niebezpieczeństwem wyrządzenia znacznej szkody.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, postanowieniem z dnia 6 czerwca 2017 r. na podstawie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.), - dalej p.p.s.a., odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że skarżący, wnosząc o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji podniósł jedynie, że wykonanie decyzji wiąże się z niebezpieczeństwem wyrządzenia mu znacznej szkody. Skarżący nie wskazał żadnych okoliczności uzasadniających, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Uzasadnienie wniosku sprowadzało się do jednego zdania, w którym została powtórzona część art. 61 § 3 p.p.s.a.
T. T. pismem z dnia 19 czerwca 2017 r. złożył zażalenie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 6 czerwca 2017 r. zarzucając mu naruszenie:
1. art. 61 § 3 p.p.s.a. poprzez pominięcie przez Sąd I instancji okoliczności oraz argumentacji skarżącego przytoczonej w piśmie skierowanym do Prezydenta Miasta Katowice oraz Wojewody Śląskiego, a także w treści skargi do Sądu I instancji, które wskazywały na to, że realizacja dyspozycji wskazanej w decyzji z dnia [...] stycznia 2017 r. przeznaczającego skarżącego do wykonywania w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny świadczenia osobistego, tj. pełnienia funkcji kuriera, skutkować będzie powstaniem niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody co miało istotny wpływ na wynik zaskarżonego postanowienia;
2. art. 141 § 4 w zw. z art. 166 p.p.s.a. poprzez pominięcie w procesie wydawania postanowienia przez Sąd I instancji ustaleń faktycznych wynikających z pisma do Prezydenta Miasta Katowice oraz pisma do Wojewody Śląskiego oraz z treści skargi do sądu, które wskazywały, że przymusowe wykonanie w/w decyzji organu skutkować będzie pogwałceniem sumienia skarżącego, co miało istotny wpływ na wynik postanowienia Sądu I instancji.
Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
W myśl art. 61 § 3 p.p.s.a. sąd może wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Z konstrukcji tej normy prawnej wynika, że na skarżącym spoczywa ciężar wykazania przesłanek zawartych w cytowanym przepisie, zaś sąd może wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu, jeżeli jest spełniona ustawowa przesłanka określona jako potencjalna możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdy akt lub czynność zostanie wykonana.