Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Małgorzata Stahl po rozpoznaniu w dniu 7 września 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia B. J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 20 maja 2010 r., sygn. akt II SAB/Gd 3/09 o odrzuceniu zażalenia B. J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 31 lipca 2009 r., sygn. akt II SAB/Gd 3/09 odmawiające uzupełnienia uzasadnienia postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 9 czerwca 2009 r. w przedmiocie odrzucenia skargi w sprawie ze skargi B. J. na bezczynność Prezydenta Miasta S. w sprawie doręczenia załączników decyzji i innych dokumentów dotyczących zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 20 maja 2010 r., sygn. akt II SAB/Gd 3/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odrzucił zażalenie B. J. na postanowienie tego Sądu z dnia 31 lipca 2009 r. odmawiające uzupełnienia uzasadnienia postanowienia z dnia 9 czerwca 2009 r. o odrzuceniu skargi B. J. na bezczynność Prezydenta Miasta S. w sprawie doręczenia załączników decyzji i innych dokumentów dotyczących zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd stwierdził, że zażalenie wniesione w niniejszej sprawie jest niedopuszczalne z uwagi na brak podstawy do jego wniesienia. Zażalenie bowiem do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego jedynie w przypadkach przewidzianych w ustawie oraz na postanowienia wymienione w art. 194 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej: p.p.s.a.).
W zażaleniu na powyższe postanowienie B. J. podniosła argumenty świadczące - w jej ocenie - o zasadności skargi.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Jak słusznie wskazał Sąd I instancji na postanowienie w przedmiocie odmowy uzupełnienia orzeczenia zażalenie nie przysługuje, zatem podlegało ono odrzuceniu. Przepisy Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie przewidują możliwości zaskarżenia postanowienia o odmowie uzupełnienia postanowienia. Przepis art. 194 p.p.s.a. enumeratywnie wylicza sytuacje dopuszczalności wniesienia zażalenia na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego, wobec czego nie można traktować jego brzmienia rozszerzająco i dopatrywać się możliwości zastosowania tego przepisu w stosunku do orzeczeń wydanych w innych przypadkach niż w nim wymienione.
Z powyższych względów Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia.