Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Joanna Banasiewicz po rozpoznaniu w dniu 27 sierpnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 czerwca 2008 r., sygn. akt V SA/Wa 602/08 o odrzuceniu wniosku o przywrócenie terminu do usunięcia braku formalnego skargi w sprawie ze skargi W. K. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w przedmiocie pozbawienia uprawnień kombatanckich postanawia: oddalić zażalenie
Zarządzeniem z dnia 21 lutego 2008 r. skarżący został wezwany do usunięcia braków formalnych skargi w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi przez wskazanie numeru i daty zaskarżonego aktu ( decyzji, postanowienia, innego aktu) lub zaskarżonej czynności.
Postanowieniem z dnia 15 kwietnia 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę z uwagi na nie uzupełnienie w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi przez wskazanie numeru i daty zaskarżonego aktu lub zaskarżonej czynności.
Pismem ( nadanym w urzędzie pocztowym w dniu 21 maja 2008 r. ) skarżący wniósł o przywrócenie terminu do uzupełniania braków formalnych skargi poprzez wskazanie numeru i daty zaskarżonego aktu lub zaskarżonej czynności, jednocześnie dopełniając czynności, której nie dokonał w terminie, tj. wskazał numer i datę zaskarżonej decyzji.
Postanowieniem z dnia 4 czerwca 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił wniosek o przywrócenie terminu. Jak wskazał Sąd w uzasadnieniu powyższego postanowienia zgodnie z art. 87 § 1, § 2 i § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej p.p.s.a.) pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
Wezwanie Sądu do uzupełnienia braków formalnych skargi zostało doręczone skarżącemu w dniu 17 marca 2008 r. ( dowód karta 10 akt sądowych ), zatem 7-dniowy termin wyznaczony na uzupełnienie braku formalnego skargi upływał z dniem 24 marca 2008 r. Natomiast dopiero w dniu 21 maja 2008 r. skarżący nadał w urzędzie pocztowym, co jest równoznaczne z wniesieniem w tym dniu do Sądu, pismo procesowe, w którym uzupełnił braki formalne skargi w postaci wskazania numeru i daty zaskarżonej decyzji, a więc po upływie zakreślonego terminu. Jednocześnie wystąpił o przywrócenie uchybionego terminu. Jako przyczynę uchybienia terminowi wskazał kłopoty z pamięcią i ogólnym złym stanem zdrowia. Twierdził, iż zapomniał o wezwaniu do uzupełniania braków skargi. Przypomniał sobie o tym wezwaniu dopiero 18 maja 2008 r. w rozmowie z prawnikiem. Tymczasem z akt sprawy wynika, iż niewykonanie zarządzenia Sądu skutkowało wydaniem w dniu 15 kwietnia 2008 r. postanowienia o odrzuceniu skargi. Postanowienie to zostało skarżącemu doręczone 21 kwietnia 2008 r., o czym stanowi pocztowe potwierdzenie odbioru przesyłki. W postanowieniu tym Sąd wskazał, iż przyczyną odrzucenia skargi był brak wykonania zarządzenia Sądu. Przypomniał treść tegoż zarządzenia, jego datę, datę doręczenia i skutki z tego wynikające. Z treści postanowienia z 15 kwietnia 2008 r. skarżący ponownie dowiedział się o zarządzeniu wzywającym do usunięcia braków. Datą ponownego dowiedzenia się o treści zarządzenia jest data doręczenia postanowienia, tj. 21 kwietnia 2008 r. Od tej daty należy liczyć 7 dniowy termin od ustania przyczyny uchybienia terminowi zważywszy, że jako przyczynę skarżący wskazuje zapomnienie treści zarządzenia Sądu. Termin ten należałoby określić na 28 kwietnia 2008 r. Opisany 7-dniowy termin nie został przez skarżącego zachowany, gdyż wniosek o przywrócenie terminu został złożony dopiero 21 maja 2008 r. W związku z powyższym wniosek skarżącego jest wnioskiem spóźnionym, gdyż został wniesiony z naruszeniem siedmiodniowego terminu od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, co czyni go niedopuszczalnym.