Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Alicja Plucińska - Filipowicz po rozpoznaniu w dniu 9 października 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Stowarzyszenia F. w B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 2 lipca 2009 r., sygn. akt II SA/Bk 843/07 odrzucające wniosek S. w B. o przywrócenie terminu do złożenia skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi S. w B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białymstoku z dnia [...] września 2007 r., Nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku, na podstawie art. 87 § 1 i art. 88 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej ppsa, postanowieniem z dnia 2 lipca 2009 r., sygn. akt II SA/Bk 843/07, odrzucił wniosek Stowarzyszenia F. w B. o przywrócenie terminu do złożenia skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi Stowarzyszenia F. w B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białymstoku z dnia [...] września 2007 r. w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego. W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że wniosek jest niedopuszczalny z mocy ustawy bowiem został złożony w terminie do wniesienia skargi kasacyjnej.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniosło Stowarzyszenie F. w B. nie zgadzając się z takim rozstrzygnięciem.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego zaskarżone postanowienie Sądu I instancji jest zgodne z prawem. Z akt sprawy wynika bowiem, że termin do wniesienia skargi kasacyjnej upływał w dniu [...] czerwca 2009 r., natomiast wniosek o jego przywrócenie został złożony przez skarżące Stowarzyszenie w dniu [...] czerwca 2009 r. Zasadnie zatem Sąd I instancji uznał, że był on niedopuszczalny z mocy ustawy, z uwagi na fakt, że został złożony przedwcześnie.
Zażalenie nie zawiera jakiejkolwiek argumentacji mogącej podważyć prawidłowość rozstrzygnięcia Sądu I instancji. Naczelny Sąd Administracyjny we własnym zakresie również nie dopatrzył się istnienia takich okoliczności.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ppsa, orzeczono jak w sentencji.