Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Marzenna Linska - Wawrzon po rozpoznaniu w dniu 8 października 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia H. C. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 24 lipca 2013 r., sygn. akt III SA/Lu 313/12, o odmowie przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku w sprawie ze skargi H. C. na zarządzenie zastępcze Wojewody Lubelskiego z dnia [...] kwietnia 2012 r., nr [...], w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu Wójta Gminy Dębowa Kłoda postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie postanowieniem z dnia 24 lipca 2013 r., sygn. akt III SA/Lu 313/12, odmówił H. C. przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z dnia 27 września 2012 r., oddalił skargę H. C. na zarządzenie zastępcze Wojewody Lubelskiego z dnia [...] kwietnia 2012 r.
W piśmie z dnia 28 listopada 2012 r. skarżący wniósł o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o uzasadnienie powyższego wyroku. Jednocześnie skarżący dokonał czynności, której termin został uchybiony. W uzasadnieniu wniosku podniósł, że nie otrzymał wyroku z dnia 27 września 2012 r. i nie został poinformowany o sposobie jego zaskarżenia. Skarżący wyjaśnił, że wypowiedział pełnomocnikowi profesjonalnemu pełnomocnictwo do prowadzenia tej sprawy i upoważnił adwokata tylko do sporządzenia skargi do WSA w Lublinie. Wskazał również na problemy zdrowotne i pobyt w szpitalu w okresie od 10 do 16 listopada 2012 r.
Postanowieniem z dnia 9 stycznia 2013 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie odmówił przywrócenia terminu do złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku.
Postanowieniem z dnia 19 lutego 2013 r., sygn. akt II OZ 89/13, Naczelny Sąd Administracyjny, po rozpoznaniu zażalenia H. C., uchylił zaskarżone postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 9 stycznia 2013 r.
Ponownie rozpoznając sprawę Sąd Wojewódzki stwierdził, że H. C. nie uprawdopodobnił okoliczności wskazujących na brak jego winy w uchybieniu terminu.
Na wstępie Sąd zaznaczył, że skarżący zachował termin do wniesienia wniosku przewidziany w art. 87 § 1 p.p.s.a.
Dalej Sąd podniósł, że Naczelny Sąd Administracyjny wskazał w uzasadnieniu postanowienia z dnia 19 lutego 2013 r., że rozważenia wymaga kwestia, czy skarżący był reprezentowany w sprawie przez profesjonalnego pełnomocnika.
Wobec powyższego Sąd wezwał skarżącego do wskazania daty wypowiedzenia pełnomocnictwa adwokatowi A. M. oraz nadesłania odpisu lub kopii wypowiedzenia pełnomocnictwa. Rozpoznając sprawę ze skargi H. C. na zarządzenie Wojewody Lubelskiego Sąd nie miał bowiem wątpliwości, że dołączone do skargi pełnomocnictwo udzielone przez skarżącego adwokatowi A. M. jest pełnomocnictwem ogólnym, określonym w art. 36 pkt 1 p.p.s.a. Z treści pełnomocnictwa, złożonego ze skargą wynika, że udzielone ono zostało do reprezentowania skarżącego jako strony postępowania w sprawie zarządzenia zastępczego Wojewody Lubelskiego we wszystkich instancjach, z prawem substytucji. Jednocześnie w pełnomocnictwie wskazano, że pełnomocnik umocowany jest do wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie.
W ocenie Sądu o treści pełnomocnictwa jako ogólnego przesądza użycie sformułowania "reprezentowania mnie jako strony... we wszystkich instancjach, z prawem substytucji", w czym mieści się wskazana w szczególności czynność w postaci wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie. Wyszczególnienie tej czynności nie zmienia ogólnego zakresu pełnomocnictwa. Skoro profesjonalny pełnomocnik określił zakres pełnomocnictwa przez sformułowanie: "reprezentowanie strony we wszystkich instancjach" Sąd, mimo dostrzeżenia pewnej niezręczności stylistycznej pełnomocnictwa uznał, że jest ono wystarczające i nie budzi wątpliwości co do jego zakresu. Sąd podkreślił, że ustanowiony przez skarżącego pełnomocnik odbierał kierowaną do niego - jako pełnomocnika skarżącego - korespondencję z Sądu, nie kwestionując swojego umocowania. Ponadto w piśmie z dnia 24 stycznia 2013 r. oświadczył, że prowadził sprawę skarżącego na podstawie udzielonego mu pełnomocnictwa, które skarżący następnie wypowiedział.