Dnia 5 września 2018 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Miładowski, , , po rozpoznaniu w dniu 5 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia H. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 11 kwietnia 2018 r., sygn. akt II SA/Bd 979/17 o odmowie przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku w sprawie ze skargi H. W. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego [...] z dnia [...] czerwca 2017 r., nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i przywrócić termin do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 11 kwietnia 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił wniosek skarżącego o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku tegoż Sądu z dnia 28 lutego 2018 r. o oddaleniu skargi.
Sąd, powołując się na treść art. 85, art. 86 § 1 oraz art. 87 § 1, 2 i 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", wskazał, że nie kwestionuje, iż skarżący jest osobą chorą (co potwierdza załączona do wniosku o przywrócenie terminu karta informacyjna dokumentująca pobyt skarżącego w szpitalu specjalistycznym w N. w okresie 7-10.03.2018 r.) i ma trudności w załatwianiu codziennych spraw. Jednakże okoliczność ta nie może stanowić o przywróceniu terminu, bowiem zły stan zdrowia nie zaistniał nagle, lecz występuje co najmniej od 5 marca 2018 r. Jak wynika bowiem z przedłożonej karty informacyjnej z dnia 5 marca 2018 r. skarżący skarżył się od dwóch dni na drętwienie, mrowienie rąk i nóg, suchość w jamie ustnej oraz dolegliwości bólowe nadbrzusza oraz uczucie pieczenia i szczypania ciała - rozpoznano u niego pokrzywkę alergiczną. Ponadto z karty informacyjnej leczenia szpitalnego wynika, że skarżący został przyjęty na oddział z powodu pieczenia całego ciała, bez widocznych jakichkolwiek zewnętrznych zmian utrzymujących się od trzech dni i poprzedzonego zażywaniem antybiotyku. W trakcie hospitalizacji chory zgłaszał szereg dolegliwości somatycznych, które nie znajdowały potwierdzenia w wykonywanych badaniach i obserwacjach. Na podstawie obrazu klinicznego i prowadzonej obserwacji zalecono odbycie konsultacji w poradni zdrowia psychicznego a zatem, w ocenie Sądu, dolegliwości skarżącego nie stanowiły przeszkody nie do przezwyciężenia.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył skarżący, podnosząc, że cierpi na różne schorzenia, co potwierdza złożona do akt sprawy dokumentacja.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.
Kryterium braku winy wynikające z art. 86 § 1 p.p.s.a. jako warunek przywrócenia terminu, wiąże się z obowiązkiem zachowania szczególnej staranności strony przy prowadzeniu własnych spraw. O braku winy w niedopełnieniu obowiązku zachowania terminu do dokonania czynności procesowej można mówić tylko w przypadku stwierdzenia, że dopełnienie obowiązku stało się niemożliwe z powodu przeszkody niedającej się przezwyciężyć. Oceniając wystąpienie powyższej przesłanki, Sąd obowiązany jest przyjąć obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego należycie dbającego o własne interesy (por. postanowienie NSA z 18 grudnia 2013 r., I OZ 1199/13). Oznacza to, że strona wnosząca wniosek, celem uprawdopodobnienia braku swojej winy w uchybieniu terminu, powinna wskazać na okoliczności, które nastąpiły nagle i niespodzianie, uniemożliwiając prawidłowe dokonanie czynności procesowej. Ponadto zgodnie z art. 87 § 2 p.p.s.a. konieczne jest wykazanie, że mimo dołożenia szczególnej oraz należytej staranności przy dokonywaniu czynności, do której strona jest zobowiązana, nie było możliwe przezwyciężenie przeszkody powstałej w dochowaniu terminu nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (por. postanowienie NSA z 22 listopada 2013 r., II FZ 989/13). Chodzi więc nie tylko o uprawdopodobnienie okoliczności wskazujących na brak winy, np. że skarżący był chory, lecz także wykazanie, że powoływana choroba stanowiła niemożliwą do przezwyciężenia przyczynę niedochowania terminu. Konieczne jest zatem w takim przypadku wykazanie przez wnioskodawcę, że jego stan zdrowia był takiego rodzaju, iż nie pozwalał na osobiste wykonanie czynności.