Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Wojciech Mazur po rozpoznaniu w dniu 7 września 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia R. K. i M. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 10 czerwca 2016 r. sygn. akt II SA/Op 230/16 w zakresie odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi R. K. i M. K. na decyzję Wojewody Opolskiego z dnia [...] marca 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia, we wznowionym postępowaniu, decyzji w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 10 czerwca 2016 r., sygn. II SA/Op 230/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu odmówił wstrzymania na wniosek R. K. i M. K. decyzji Wojewody Opolskiego z dnia [...] marca 2016 r. w przedmiocie odmowy uchylenia, we wznowionym postępowaniu, decyzji w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że uzasadniając wniosek pełnomocnik skarżących wskazał, że w dniu [...] marca 2016 r. Starosta Opolski wydał postanowienie nr [...] o wznowieniu postępowania zakończonego decyzją ostateczną Starosty Opolskiego z dnia [...] kwietnia 2013 r., nr [...]. Zdaniem pełnomocnika, powyższy fakt świadczy w istocie o przystąpieniu do wykonania decyzji Wojewody Opolskiego w dnia [...] marca 2016 r., uchylającej zaskarżoną decyzję i przekazującej organowi sprawę do ponownego rozpatrzenia. W ocenie skarżących, przedsięwzięcie szeregu czynności związanych z ponownym wznowieniem postępowania jest całkowicie bezzasadne, gdyż Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu może uchylić w całości decyzję Wojewody Opolskiego z dnia [...] marca 2016 r., a wówczas całe wznowione postępowanie administracyjne stanie się bezprzedmiotowe.
Odwołując się do treści art. 61 § 1 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718), dalej: p.p.s.a., Sąd stwierdził, że ciężar dowodu w zakresie wykazania okoliczności stanowiących podstawę do wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu sprowadza się do przedstawienia konkretnych zdarzeń, które mogłyby uprawdopodobnić, że jego wykonanie faktycznie spowoduje jedną z przesłanek określonych w art. 61 § 1 p.p.s.a. i spoczywa na wnioskodawcy. Wniosek złożony przez skarżących nie został poparty argumentacją, z której wynikałoby, na czym ma polegać niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody w związku z wykonaniem zaskarżonej decyzji, ani z jakich powodów jej wykonanie spowoduje trudne do odwrócenia skutki.
Ponadto Sąd wskazał, że przedmiotem udzielenia ochrony tymczasowej w rozumieniu art. 61 § 3 p.p.s.a., mogą być jedynie akty lub czynności, które nadają się do wykonania, przy czym przez pojęcie "wykonania aktu administracyjnego" należy rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie egzekucji do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w tym akcie. Przedmiotem wniosku jest decyzja Wojewody Opolskiego uchylająca decyzję organu I instancji i przekazująca sprawę do ponownego rozpatrzenia temu organowi, a więc decyzja kasacyjna będąca aktem nie podlegającym wykonaniu. Decyzja ta ma charakter czysto procesowy i nie stanowi aktu wywołującego skutki materialnoprawne (por. postanowienie NSA z dnia: 8 czerwca 2010 r., sygn. akt II OZ 489/10, LEX nr 649157; 16 sierpnia 2011 r., sygn. akt I FZ 142/11, LEX nr 864188; 21 stycznia 2011 r., sygn. akt II OZ 3/11, LEX nr 953121). Sąd podkreślił ponadto, że aczkolwiek zaskarżona decyzja wywołuje określone skutki procesowe w postaci konieczności podjęcia przez organ administracyjny I instancji ponownego postępowania w sprawie, to jednak nie można przyjąć, że brak wstrzymania jej wykonania naraziłby bezpośrednio skarżących na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.