Zażalenie na postanowienie WSA w Warszawie oku, sygn. akt VII SO/Wa 22/10 o odrzuceniu skargi kasacyjnej B.R. od postanowienia WSA w Warszawie oku sygn. akt VII SO/Wa 22/10 o oddaleniu wniosku B.R. o wymierzenie Wojewodzie Mazowieckiemu grzywny za nieprzekazanie skargi wraz z aktami sprawy
Sentencja

Dnia 28 września 2011 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jerzy Bujko po rozpoznaniu w dniu 28 września 2011 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia B.R. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 lipca 2011 roku, sygn. akt VII SO/Wa 22/10 o odrzuceniu skargi kasacyjnej B.R. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 kwietnia 2011 roku sygn. akt VII SO/Wa 22/10 o oddaleniu wniosku B.R. o wymierzenie Wojewodzie Mazowieckiemu grzywny za nieprzekazanie skargi wraz z aktami sprawy postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie strona 1/2

Postanowieniem z dnia 25 lipca 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę kasacyjną B.R. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 kwietnia 2011 r. oddalającego wniosek skarżącego o wymierzenie grzywny Wojewodzie Mazowieckiemu za nieprzekazanie skargi wraz z aktami sprawy.

W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że postanowienie z dnia 13 kwietnia 2011 r. zostało sprostowane postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 kwietnia 2011 r. w ten sposób, że w sentencji orzeczenia zamiast słów "wyrok w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej" wpisano "postanowienie". Odpis postanowienia oddalającego wniosek o wymierzenie grzywny został doręczony pełnomocnikowi skarżącego w dniu 8 czerwca 2011 r., po uprzednim doręczeniu odpisu postanowienia z dnia 13 kwietnia 2011 r., co nastąpiło w dniu 2 czerwca 2011 r.

Pismem z dnia 24 czerwca 2011 r. skarżący wniósł skargę kasacyjną od orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 kwietnia 2011 r.

Sąd I instancji podkreślił, że zgodnie z uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 kwietnia 2008 r. sygn. akt II FPS 1/08, od postanowienia, o którym mowa w art. 55 § 1 zdanie drugie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - p.p.s.a. zgodnie z art. 173 § 1 in fine p.p.s.a. w związku z art. 194 § 1 pkt 10 p.p.s.a., służy stronie zażalenie a nie skarga kasacyjna. W uzasadnieniu uchwały Sąd wskazał, że mogą istnieć postanowienia kończące postępowanie, od których służy zażalenie. Z art. 194 § 1 pkt 10 wynika, że zażalenie przysługuje na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego, których przedmiotem jest ukaranie grzywną. To oznacza, że w przepisie tym chodzi nie o wynik, rozstrzygnięcie zawarte w postanowieniu, lecz o przedmiot postępowania, a to oznacza, że zażaleniu podlegałyby nie tylko postanowienia wymierzające grzywny, ale i odmawiające jej wymierzenia.

Sąd I instancji wskazał, że w niniejszej sprawie skarżący wniósł skargę kasacyjną od postanowienia oddalającego wniosek o wymierzenie grzywny. W dacie wniesienia skargi kasacyjnej pełnomocnik skarżącego posiadał wiedzę o sprostowaniu sentencji orzeczenia z dnia 13 kwietnia 2011 r. W związku z powyższym Sąd I instancji doszedł do przekonania, że skarga kasacyjna jest niedopuszczalna i podlegała odrzuceniu.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł skarżący. Jednocześnie wniósł o rozstrzygnięcie zagadnienia prawnego, czy rozpoczęty bieg terminu do złożenia skargi kasacyjnej od wyroku może zostać skrócony przez następcze uprawomocnienie się postanowienia o sprostowaniu wydanego orzeczenia przez zmianę jego kwalifikacji jako postanowienia. W uzasadnieniu zażalenia skarżący wskazał, że zgodnie z art. 55 § 1 p.p.s.a. sąd powinien był wydać postanowienie na posiedzeniu niejawnym. Zarzucił również, że w trybie sprostowania na podstawie art. 156 § 1 p.p.s.a. nie mogło dojść do zmiany kwalifikacji orzeczenia z wyroku na postanowienie.

Strona 1/2