Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Stojanowski po rozpoznaniu w dniu 23 września 2011 r. zażalenia A. N. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 20 maja 2011 r. sygn. akt II SA/Go 901/10 odmawiającego przywrócenia terminu do złożenia skargi w sprawie ze skargi A. N. na decyzję Lubuskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] października 2010 r. nr [...] w przedmiocie wykonania określonych robót budowlanych postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 25 lutego 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim odrzucił skargę A. N. na decyzję Lubuskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] października 2010 r. w przedmiocie wykonania określonych robót budowlanych. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że przyczyną odrzucenia skargi było wniesienie jej po upływie 30 - dniowego terminu do jej wniesienia. Z akt administracyjnych sprawy wynikało bowiem, że zaskarżona decyzja została doręczona stronie w dniu 9 listopada 2010 r., zatem termin do złożenia skargi upływał z dniem 9 grudnia 2010 r. Skarga została natomiast nadana w placówce pocztowej w dniu 16 grudnia 2010 r., a więc po terminie.
B. N. pismem z dnia 12 marca 2011 r. złożyła wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. W uzasadnieniu wniosku skarżąca podała, iż z postanowienia o odrzuceniu jej skargi dowiedziała się, że zaskarżoną decyzję odebrał w dniu 9 listopada 2010 r. dziadek -W. T. Strona podkreśliła, że z wiedzy jaką posiadała do tej chwili wynikało, że dziadek odebrał przesyłkę w dniu 17 listopada 2010 r. nie mając stosownego upoważnienia do odbioru takiej korespondencji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim postanowieniem z dnia 20 maja 2011 r. na podstawie art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - dalej p.p.s.a. odmówił przywrócenia terminu do złożenia skargi.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że wnioskodawca nie uprawdopodobnił braku swojej winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi. Skarżący wskazała bowiem, że nastąpiło ono ze względu na to, iż jego dziadek - W. T. zbyt późno oddał mu odebraną przez siebie przesyłkę, zawierającą decyzję organu II instancji.
Zdaniem Sądu okoliczność, że osoba, której wręczono pismo za pokwitowaniem, nie oddała pisma adresatowi we właściwym terminie, nie ma wpływu na skuteczność doręczenia i bieg terminu do uiszczenia wpisu sądowego od skargi. Określony w art. 72 p.p.s.a. sposób doręczenia zastępczego pisma opiera się na domniemaniu, że osoba wskazana na potwierdzeniu odbioru pisma jako domownik adresata i która pokwitowała odbiór pisma, przyjęła je w celu oddania go adresatowi, oraz że pismo to zostało mu doręczone.
W ocenie Sądu skarżący zdawała sobie sprawę z tego, że jego dziadek może odebrać adresowaną do jego korespondencję (bo wcześniej już tak się zdarzało), w związku z tym winna wcześniej podjąć działania zmierzające do zabezpieczenia swoich interesów, na przykład poprzez podanie innego adresu do korespondencji niż wskazany w niniejszej sprawie. Co do rzekomego braku upoważnienia W. T. do odbioru korespondencji skarżącego, to Sąd nie dał temu wiary. Adnotacja o upoważnieniu została wpisana przez pracownika poczty, a skarżący nie przedstawił żadnego dowodu na poparcie swojego stanowiska (strona mogła się zwrócić do placówki pocztowej, z której korespondencja była odbierana o poświadczenie, że W. T. nie ma przedmiotowego upoważnienia).