Dnia 11 września 2018 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Robert Sawuła po rozpoznaniu w dniu 11 września 2018roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. T. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 30 maja 2018 r., sygn. akt II SA/Gd 215/18 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi A. T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] stycznia 2018 r., nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 30 maja 2018 r., sygn. akt II SA/Gd 215/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny (dalej: WSA) w Gdańsku odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego (SKO) w [...] z dnia [...] stycznia 2018 r., nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy.
W uzasadnieniu postanowienia sąd pierwszej instancji wskazał, że A. T. wniósł skargę na ww. decyzję SKO w [...] z dnia [...] stycznia 2018 r., utrzymującą w mocy decyzję Burmistrza Gminy [...] z dnia [...] maja 2017 r. w sprawie ustalenia warunków zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego polegającego na budowie ośmiu budynków mieszkalnych jednorodzinnych w zabudowie bliźniaczej wraz z infrastrukturą techniczną na działce nr [...], położonej w miejscowości [...].
W skardze zawarto wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji.
Uzasadniając złożony wniosek pełnomocnik skarżącego wskazał, że wykonanie zaskarżonej decyzji grozi niebezpieczeństwem wyrządzenia znacznej szkody i spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Zgodnie z wiedzą skarżącego inwestor rozpoczął już na przedmiotowym terenie budowę przepompowni, studni chłonnych / kanalizacji deszczowej oraz położył instalację wysokiego napięcia. Brak wstrzymania wykonania decyzji spowoduje trudne do odwrócenia skutki w postaci prowadzenia budowy niezgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.
Nadto zauważono, że określone w sprawie warunki zabudowy nie sprzyjają realizacji zasady dobrego sąsiedztwa. Wysoki wskaźnik zagęszczenia zabudowy może uniemożliwić zachowanie charakterystycznej dla terenów wiejskich zabudowy zagrodowej, rozbudowa terenu wpłynie na jego atrakcyjność oraz może negatywnie oddziaływać na środowisko poprzez zniszczenie niezagospodarowanych terenów zielonych. Co więcej, realizacja inwestycji może spowodować bezpośrednie immisje wobec działek sąsiadujących, w tym nieruchomości stanowiącej własność skarżącego, bowiem w szczególności będzie skutkowała wzmożeniem ruchu pojazdów mechanicznych na drodze dojazdowej prowadzącej wzdłuż granicy tej posesji, emitujących znaczną ilość spalin i hałasu, co w efekcie pozbawi skarżącego możliwości korzystania z przedmiotu jego własności.
Wskazując na powyższe sąd pierwszej instancji stwierdził, że decyzja o ustaleniu warunków zabudowy nie posiada przymiotu wykonalności. Zdaniem tegoż sądu decyzja o warunkach zabudowy nie jest aktem upoważniającym do podjęcia i realizacji inwestycji, ale stanowiącym podstawę do ubiegania się o pozwolenie na budowę na terenie wskazanym w decyzji.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył A. T., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika.
Zaskarżonemu zażaleniu strona zarzuca naruszenie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (wówczas: t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm., Ppsa) poprzez jego błędną wykładnię i uznanie, że decyzja o ustaleniu warunków zabudowy nie posiada przymiotu wykonalności skutkujące odmową wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, pomimo że decyzja o ustaleniu warunków zabudowy kształtuje prawa i obowiązki stron w zakresie sposobu zagospodarowania terenu, a zatem podlega wykonaniu.