Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Alicja Plucińska-Filipowicz po rozpoznaniu w dniu 20 października 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia E. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 24 czerwca 2005r. sygn. akt II SA/Kr 30/01 o oddaleniu wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi E. S. na decyzję Kierownika Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia 29 listopada 2000r. Nr [...] w przedmiocie pozbawienia uprawnień kombatanckich postanawia: - oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 24 czerwca 2005r., sygn. akt II SA/Kr 30/01 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odmówił przyznania skarżącemu E. S. przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych. W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Sąd I instancji wskazał, że skarżący jest w stanie ponieść koszty postępowania kasacyjnego, gdyż dochody jego i jego żony wynoszą łącznie 2300 zł, przy czym na lekarstwa skarżący wydaje około 300 zł miesięcznie.
Tym samym sytuacja majątkowa wnioskodawcy pozwala mu na pokrycie kosztów postępowania kasacyjnego.
Na powyższe postanowienie zażalenie złożył skarżący E. S.. W piśmie tym poprosił o wyjaśnienie, dlaczego sprawa była rozpatrywana na posiedzeniu niejawnym i podniósł kwestie związane z nabyciem i utratą uprawnień kombatanckich.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) Sąd może przyznać osobie fizycznej prawo pomocy w zakresie częściowym, jeżeli osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Powołany przepis nie pozostawia wątpliwości co do tego, że inicjatywa dowodowa zmierzająca do wykazania, iż zachodzą przesłanki pozytywne dla uwzględnienia wniosku, spoczywa na wnioskodawcy.
Należy podkreślić, że instytucja prawa pomocy jest wyjątkiem od generalnej zasady wyrażonej w art. 214 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, zgodnie z którą do uiszczenia kosztów sądowych obowiązany jest ten, kto wnosi do Sądu pismo podlegające opłacie lub powodujące wydatki.
Z oświadczenia o stanie majątkowym skarżącego wynika, że utrzymuje się wraz z żoną z emerytur w łącznej wysokości 2300 zł oraz ma mieszkanie o powierzchni 49m2. W niniejszej sprawie uznać zatem należy, że skarżący nie wykazał, że nie dysponuje wystarczającymi środkami finansowymi na poniesienie kosztów postępowania sądowego. Prawidłowe ustalenia w tym zakresie przeprowadził Sąd I instancji.
Należy również wskazać, że sprawa o przyznanie prawa pomocy rozpoznawana jest na posiedzeniu niejawnym na podstawie art. 260 powołanej ustawy.
Z powyższych przyczyn orzeczono jak w sentencji, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.