Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Barbara Adamiak po rozpoznaniu w dniu 5 września 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z 25 czerwca 2014 r., sygn. akt II SAB/Ol 72/13 o odmowie ustanowienia radcy prawnego w sprawie ze skargi A. K. na bezczynność i przewlekłe prowadzenie przez Przewodniczącego Powiatowej Komisji Lekarskiej w Bartoszycach postępowania w sprawie zmiany kategorii zdolności do czynnej służby wojskowej postanawia: oddalić zażalenie.
Wyrokiem z 19 listopada 2013 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargę A. K. na bezczynność i przewlekłe prowadzenie przez Przewodniczącego Powiatowej Komisji Lekarskiej w Bartoszycach postępowania w sprawie zmiany kategorii zdolności do czynnej służby wojskowej.
We wniosku z 22 kwietnia 2014 r., złożonym na urzędowym formularzu, skarżący, ujawniając zamiar złożenia skargi kasacyjnej od przedmiotowego wyroku, wniósł o ustanowienie radcy prawnego. Podniósł, że nie jest w stanie pokryć "kosztów wnioskowanej pomocy bez uszczerbku w swoim utrzymaniu i bycie, bowiem (...) nie posiada jakiegokolwiek majątku ani oszczędności, przedmiotów wartościowych."
Postanowieniem z 20 maja 2014 r. Referendarz sądowy odmówił ustanowienia dla skarżącego radcy prawnego. Podkreślił, że skarżący, składając kolejny wniosek o ustanowienie zawodowego pełnomocnika - obecnie radcy prawnego, nie wykazał, że w jego sytuacji rodzinnej lub materialnej zaszły zmiany, które aktualnie uzasadniają przyznanie mu prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. Podniósł, że wysokość zarówno dochodu skarżącego, jak i jego wydatków, utrzymuje się generalnie na podobnym co poprzednio poziomie. W poprzednim wniosku skarżący wykazał dochód w kwocie 2.425,28 zł brutto (1.710,42 zł netto) oraz stałe wydatki: na wynajęcie "lokum", "czesne uczelniane", przejazdy, obiady w stołówkach, śniadania i kolacje, telefon, środki czystości oraz kontakty z rodziną w łącznej kwocie ok. 1.690 zł. Obecnie, skarżący wykazał dochód w kwocie 2.583,04 zł brutto (1.866,31 zł netto, 1.647,31 zł "do reki" po potraceniu kwoty 51 zł z tytułu grupowego ubezpieczenia pracowniczego i kwoty 168 zł z tytułu spłaty pożyczki) oraz wydatki na wskazane jak poprzednio cele w łącznej kwocie ok. 1.646 zł. W przedstawionej sytuacji, referendarz sądowy stwierdził, że stanowisko sądów administracyjnych co do zdolności płatniczych skarżącego wyrażone w niniejszej sprawie zachowuje aktualność.
Ponadto referendarz sądowy podniósł, że skarżący dysponuje stałym miesięcznym dochodem w kwocie przekraczającej kwotę minimalnego wynagrodzenia za pracę, a to umożliwia, przy rozsądnym gospodarowaniu, nie tylko zabezpieczenie środków na niezbędne koszty jego utrzymania, ale również poczynienie oszczędności, które mogłyby być przeznaczone na pokrycie kosztów związanych z ustanowieniem zawodowego pełnomocnika.
Sprzeciw od postanowienia z 20 maja 2014 r. wniósł A. K.
Postanowieniem z 25 czerwca 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie odmówił ustanowienia dla skarżącego radcy prawnego.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd pierwszej instancji stwierdził, między innymi, że wniosek o ustanowienie radcy prawnego jest kolejnym wnioskiem skarżącego o ustanowienie zawodowego pełnomocnika w sprawie. Poprzednio wnioskodawca ubiegał się o przyznanie mu adwokata.
Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, postanowieniem z 12 lutego 2014 r., Sad ten, po rozpoznaniu wniosku skarżącego z 16 grudnia 2013 r., odmówił ustanowienia dla niego adwokata. Postanowieniem z 20 marca 2014 r., (sygn. akt II OZ 263/14), Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie skarżącego na wskazane wyżej postanowienie Sądu I instancji. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, skarżący nie wykazał, by nie mógł ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku koniecznego dla siebie i rodziny, a zatem przyznanie mu profesjonalnej pomocy prawnej uznał za niezasadne. Stan jego zdrowia nie wymaga stałych, wysokich nakładów finansowych, jak u osób wymagających stałej opieki lekarskiej. Sam skarżący wskazuje, że potrafi gospodarować racjonalnie posiadanymi środkami. Sąd uznał zatem, że w tych okolicznościach możliwe jest pozyskanie przez niego środków na usługi adwokackie.