Dnia 19 lutego 2013 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2013 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J.H. na punkt 1 postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 stycznia 2013 roku, sygn. akt IV SA/Wa 2119/12 o odmowie przyznania J.H. prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi J.H. i V.T. na decyzję Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej z dnia [...] lipca 2012 roku nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: oddalić zażalenie. 2 1
Postanowieniem z dnia 10 stycznia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu wniosku J.H. (dalej jako "skarżący") o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, w sprawie ze skargi skarżącego i V.T. na decyzję Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej z dnia [...] lipca 2012 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji, w pkt 1 odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych, natomiast w pkt 2 przyznał prawo pomocy w zakresie ustanowienia adwokata.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd I instancji wskazał, że jak wynika ze złożonego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy, skarżący wraz żoną uzyskuje stały comiesięczny dochód w wysokości 3546,47 zł brutto (2594,64 + 952,09 zł). Stałe comiesięczne wydatki skarżący określił na kwotę 1733 zł, na co składa się zakup leków, wizyty lekarskie, energia elektryczna, abonament telefoniczny koszty dostawy wody i odbioru ścieków, wywóz śmieci, zakup opału, alimenty. Na pozostałe wydatki pozostaje skarżącemu kwota około 1300 zł. Ponadto skarżący wskazał, że ponosi koszty związane z udziałem w postępowaniach administracyjnych i sądowych. W ocenie Sądu I instancji, nie ma to jednak znaczenia przy rozpoznawaniu wniosku o przyznanie prawa pomocy, ponieważ postępowanie administracyjne, co do zasady wolne jest od obowiązku ponoszenia kosztów, zaś ilość spraw sądowych, w których występuje skarżący nie jest znaczna.
W ocenie Sądu I instancji, wysokość i stały charakter uzyskiwanych przez skarżącego dochodów w stosunku do ponoszonych kosztów pozwalają na wygospodarowanie środków na poniesienie kosztów sądowych. Na obecnym etapie postępowania skarżący obowiązany będzie do uiszczenia wpisu od skargi w kwocie 200 zł.
Biorąc pod uwagę sytuację życiową skarżącego, jako osoby niepełnosprawnej, Sąd I instancji uznał, że poniesienie kosztów zastępstwa procesowego może narazić skarżącego na uszczerbek dla koniecznego utrzymania. Dlatego też uznał za uzasadnione przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie adwokata.
Skarżący złożył zażalenie na powyższe postanowienie w zakresie odmowy zwolnienia od kosztów sądowych (pkt 1 postanowienia). Wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia wskazując, że zostało wydane bez ustalenia stanu faktycznego w oparciu o posiadane dowody. Wskazał, że środki finansowe jakimi dysponuje pochłaniane są przez koszty toczących się postępowań, takie jak maszynopisanie czy koszty związane z dojazdem na rozprawy wodnoprawne.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
W pierwszej kolejności wskazać należy, że zażalenie skarżącego rozpoznawane jest tylko w zakresie odmowy przyznania skarżącemu prawa pomocy poprzez zwolnienie z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych. Skarżącemu przyznano prawo pomocy poprzez ustanowienie adwokata, a postanowienie z dnia 10 stycznia 2013 r. nie zostało zaskarżone w tym zakresie i jest prawomocne - art. 168 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 - zwanej dalej "p.p.s.a.").