Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz po rozpoznaniu w dniu 6 października 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. B. na postanowienie zawarte w pkt 3 wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Wa 237/11 w zakresie zwrotu kosztów postępowania sądowego w sprawie ze skargi M. B. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] grudnia 2010 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 7 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Wa 237/11, po rozpoznaniu skargi M. B., uchylił w pkt 1 zaskarżoną decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] grudnia 2010 r., w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji. W pkt 3 Sąd na podstawie art. 200 p.p.s.a. zasądził od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na rzecz skarżącej kwotę 457 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Na pkt 3 powyższego wyroku w zakresie zasądzenia zwrotu kosztów postępowania sądowego skarżąca wniosła zażalenie wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania względnie zasądzenie kwoty 937 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego czyli wynagrodzenia pełnomocnika w wysokości żądanej w skardze. Podniesiono, że Sąd zasądzając minimalną stawkę wynagrodzenia pełnomocnika nie ustosunkował się do wniosku strony o zasądzenie tego wynagrodzenia ponad stawkę minimalną i nie ocenił zawiłości sprawy oraz wkładu pracy reprezentującego stronę pełnomocnika.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 200 p.p.s.a. w razie uwzględnienia skargi przez sąd I instancji przysługuje skarżącemu od organu, który wydał zaskarżony akt, zwrot kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw. W sprawie niniejszej Sąd stosując ten przepis zasądził na rzecz skarżącej kwotę 457 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego na które składał się wpis od skargi (200 zł), opłata od pełnomocnictwa (17 zł) oraz wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 240 zł czy stawka minimalna stosownie do § 14 ust. 2 pkt 1 lit c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).
Odnosząc się do wniosku skarżącej o uchylenie zaskarżonego postanowienia co do kosztów postępowania i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania względnie zasądzenia kwoty 937 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania należy stwierdzić, że pełnomocnik skarżącej nie wykazał w przekonujący sposób, że nakład jego pracy włożony w sporządzenie skargi zasługuje na wynagrodzenie trzykrotną stawką minimalną określoną w § 14 ust. 2 pkt 1 lit c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. Brak pełnego odniesienia się Sądu I instancji do wniosku pełnomocnika skarżącej o zasądzenie trzykrotnej stawki minimalnej wynagrodzenia nie miał natomiast wpływu na wysokość przyznanych kosztów, które w sprawie niniejszej należało uznać za zasądzone prawidłowo.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny w oparciu o art. 184 w związku z art. 197 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) postanowił zażalenie oddalić.