Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński po rozpoznaniu w dniu 20 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Ł. J. J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 marca 2018 r., sygn. akt II SA/Wa 1507/17 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi Ł. J. J. na decyzję Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Warszawie z dnia [...] października 2017 r. nr [...] w przedmiocie powołania do odbycia ćwiczeń wojskowych postanawia: oddalić zażalenie.
Ł. J. J. (dalej jako skarżący) w piśmie z dnia 18 sierpnia 2017 r. zawarł skargę do WSA w Warszawie na decyzję Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Warszawie z dnia [...] października 2017 r. nr [...] w przedmiocie powołania do odbycia ćwiczeń wojskowych. Skarga ta nie została podpisana. Sąd zarządził wezwanie skarżącego do usunięcia braków formalnych skargi poprzez jej podpisanie w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania pod rygorem odrzucenia skargi na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm., dalej jako P.p.s.a.).
W odpowiedzi na wezwanie skarżący nadesłał opatrzone jego własnoręcznym podpisem pismo z dnia 16 października 2017 r. zatytułowane odwołanie, w którym ponownie została sformułowana skarga "od decyzji Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Warszawie utrzymująca w mocy decyzję Wojskowego Komendanta Uzupełnień w P. w sprawie Zorganizowanych ćwiczeń wojskowych, które odbywały się od dnia [...] Września 2017 do [...] Września 2017 - [...] S.-B.". Podniesione w nim argumenty nawiązywały do okoliczności wskazanych w piśmie z dnia 18 sierpnia 2017 r., przytoczone zostały także nowe okoliczności.
WSA w Warszawie postanowieniem z dnia 22 marca 2018 r., sygn. akt II SA/Wa 1507/17 odrzucił skargę wniesioną przez skarżącego w niniejszej sprawie. Sąd przytoczył treść art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a. i uznał, że skarga zasługuje na odrzucenie bowiem skarżący wykonując wezwanie z dnia 2 października 2017 r., nadesłał pismo opatrzone datą 16 października 2017 r., jednakże pisma tego nie można uznać za prawidłowe wykonanie wezwania Sądu z dnia 2 października 2017 r., albowiem treść tego pisma nie odzwierciedla skargi z dnia 18 sierpnia 2017 r., nie jest zgodne z jej pierwotnym brzmieniem.
Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że brak formalny skargi w postaci braku podpisu uniemożliwia nadanie jej biegu i uzasadnia odrzucenie na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 w zw. z art. 46 § 1 pkt 4 P.p.s.a.
W zażaleniu na powyższe postanowienie skarżący wniósł o jego zmianę poprzez uwzględnienie wniesionej przez niego w dniu 18 października 2017 r. skargi (powinno być 18 sierpnia 2017 r.). Skarżący podniósł, że pismem z dnia 16 października 2017 r. w odpowiedzi na wezwanie sądu z dnia 2 października 2017 r. uzupełnił brak formalny, do którego wezwał go sąd. W jego ocenie nie zaistniały przesłanki do odrzucenia skargi przez Sąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a. Uważa, iż treść tego pisma była tożsama ze skargą z dnia 18 sierpnia 2018 r. a tym samym uzupełnił braki formalne skargi i uczynił to w wyznaczonym terminie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 57 § 1 P.p.s.a. skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym. Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a. sąd odrzuca skargę gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi. Brakiem formalnym skargi jako pisma procesowego strony stosownie do art. 46 § 1 pkt 4 P.p.s.a. jest brak podpisu strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika. Stwierdzając taki brak sąd wzywa stronę do jego uzupełnienia stosownie do treści art. 49 § 1 P.p.s.a., wskazując jednocześnie na czym polega stwierdzony brak i jak go należy uzupełnić.