Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 listopada 2017 r. sygn. akt VII SA/Wa 1705/15 odrzucające zażalenie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 maja 2017 r. o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi M. P. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Warszawie z dnia [...] maja 2015 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie
Postanowieniem z dnia 7 listopada 2017 r. sygn. akt VII SA/Wa 1705/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w sprawie ze skargi M. P. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Warszawie z dnia [...] maja 2015 r. w przedmiocie stwierdzenia braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej, odrzucił zażalenie na własne postanowienie z dnia 22 maja 2017 r. o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, że postanowieniem z dnia 22 maja 2017 r. odmówiono skarżącej przywrócenia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej. Na to postanowienie skarżąca złożyła zażalenie.
Zarządzeniem Przewodniczącej Wydziału z dnia 3 lipca 2017 r., doręczonym pełnomocnikowi skarżącej w dniu 19 lipca 2017 r. pełnomocnik skarżącej został wezwany do podpisania zażalenia oraz złożenia 2 odpisów zażalenia - w terminie siedmiu dni - pod rygorem jego odrzucenia.
Termin do uzupełnienia braków formalnych zażalenia upłynął w dniu 26 lipca 2017 r. - pełnomocnik skarżącej, przy piśmie nadanym w dniu 26 lipca 2017 r., a więc z zachowaniem terminu, nadesłał podpisane zażalenie z dnia 23 maja 2017 r. wraz z dwoma odpisami, jednak pisma te nie były tożsame z zażaleniem, złożonym w dniu 16 czerwca 2017 r.
W ocenie Sądu wniesione zażalenie podlegało odrzuceniu jako zażalenie, którego braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie, na podstawie art. 178 w zw. z art. 197 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.".
W uzasadnieniu Sąd wyjaśnił, że w wyniku nieprawidłowego wykonania wezwania, pełnomocnik skarżącej nie uzupełnił braków formalnych zażalenia - nie podpisał zażalenia oraz nie złożył dwóch jego odpisów w zakreślonym przez Sąd terminie.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła skarżąca, zarzucając mu naruszenie art. 178 p.p.s.a. w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a., art. 141 § 4 i art. 83 § 3 p.p.s.a. W uzasadnieniu strona wyjaśniła, że w terminie otwartym do uzupełnienia braków zażalenia nadała pismo zawierające podpisane zażalenie oraz dwa jego odpisy. Nadto, w ocenie strony, zaskarżone postanowienie nie spełnia wymogów z art. 141 § 4 p.p.s.a., gdyż z uzasadnienia nie wynika, kiedy strona została wezwania do uzupełnienia braków, kiedy upływał termin do ich uzupełnienia oraz czy braki zostały uzupełnione nieprawidłowo i na czym polegał błąd w tym zakresie, bądź czy nie zostały uzupełnione w ogóle.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie zasługiwało na uwzględnienie, chociaż z innych przyczyn niż w nim podniesione.
Z normy art. 194 § 3 p.p.s.a. wynika, że zażalenie powinno czynić zadość wymaganiom przepisanym dla pisma w postępowaniu sądowym oraz zawierać wskazanie zaskarżonego postanowienia i wniosek o jego zmianę lub uchylenie, jak również zwięzłe uzasadnienie zażalenia. Winno być ono zatem popisane przez stronę lub jej pełnomocnika bądź jej przedstawiciela ustawowego (art. 46 § 1 pkt 4 p.p.s.a.). Do zażalenia należy także dołączyć jego odpisy dla doręczenia ich stronom (art. 47 § 1 p.p.s.a.).