Dnia 2 lutego 2016 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zdzisław Kostka po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. A. Ż. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 8 grudnia 2015 r., sygn. akt II SA/Bk 589/15 w przedmiocie przywrócenia terminu w sprawie ze skargi C. Ż. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2015 r., nr [...] w przedmiocie odmowy zameldowania postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z 28 września 2015 r., sygnatura akt II SA/Bk 589/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku odrzucił skargę C. Ż. na decyzję Wojewody [...] z [...] lipca 2015 r., którą utrzymano w mocy decyzję Prezydenta Miasta B. z [...] maja 2015 r. o odmowie zameldowania skarżącej na pobyt stały w lokalu przy ul. [...] w B. Powodem odrzucenia było jednodniowe spóźnienie się skarżącej w uzupełnieniu braków skargi, polegających na złożeniu jednego jej odpisu i uiszczeniu wpisu sądowego. Zażalenie na to postanowienie Naczelny Sąd Administracyjny oddalił postanowieniem z 24 listopada 2015 r., sygnatura akt II OZ 1166/15. W zażaleniu tym skarżąca zawarła też wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków skargi. Oświadczyła, że mieszka w samochodzie na parkingu pod blokiem przy ul. [...] w B. Stwierdziła, że w samochodzie wykonuje wszystkie podstawowe czynności życiowe bowiem, jak podniosła, została bezprawnie wraz z rzeczami usunięta z własnego lokalu nr [...] przy ul. [...]. Nadto wskazała, że sąsiedzi - właściciele lokalu nr [...] przy tej ulicy - zgodzili się na podanie ich adresu jako jej adresu korespondencyjnego, jednakże już datę odebrania korespondencji musi "sprawdzać w sądzie".
Sąd pierwszej instancji zaskarżonym postanowieniem z 8 grudnia 2015 r. przywrócił skarżącej termin do uzupełnienia braków skargi. Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie Sąd przyjął, że sytuacja życiowa, w jakiej znalazła się skarżąca, tzn. mieszkanie w samochodzie, posługiwanie się w celach korespondencyjnych adresem sąsiadów, problemy zdrowotne i podeszły wiek skarżącej, mają negatywny wpływ na realizowanie procesowej roli strony postępowania sądowoadministracyjnego, w tym na terminowe dokonywanie czynności procesowych. Mimo, iż jak stwierdził Sąd pierwszej instancji, nie były to okoliczności nagłe, to jednak znacznie utrudniające dopełnienie obowiązków procesowych, co przemawiało za przywróceniem skarżącej uchybionego terminu.
Uczestnik postępowania J. A. Ż. w zażaleniu na postanowienie stwierdził, że nieprawdą jest, iż skarżąca nie wiedziała kiedy przychodzą do niej listy kierowane na adres [...] i że "daty musi ustalać w sądzie". Wywiódł to z tego, że jak twierdzi, C. Ż. od 8 maja 2015 r. do 21 października 2015 r. nocowała w samochodzie pod oknem mieszkania nr [...] przy ul. [...]. Do tego mieszkania skarżąca miała swobodny, nieograniczony o każdej porze dnia i nocy, dostęp. Wnoszący zażalenie dodał, że każdą przesyłkę skarżąca "otrzymywała w ciągu kilku minut od doręczenia lub do rąk własnych, co wielokrotnie widzieliśmy razem z żoną, znajomymi, sąsiadami".
Rozpoznając zażalenie Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie. Sąd pierwszej instancji trafnie uznał, że skarżąca uprawdopodobniła okoliczności, które wskazywałyby na brak jej winy w uchybieniu terminu do uzupełniania braków skargi. Z okoliczności sprawy wynika bowiem, co potwierdził również sam wnoszący zażalenie, że skarżąca w okresie, kiedy wezwano ją do uzupełnienia braków skargi na decyzję Wojewody [...] z [...] lipca 2015 r., mieszkała w samochodzie. Nie jest więc wiarygodne, co zdaje się wywodzić J. A. Ż., że skarżąca miała swobodny, nieograniczony dostęp do mieszkania sąsiadów, których adres sama podała jedynie jako swój adres do korespondencji. J. A. Ż. nie uprawdopodobnił też, gdyż nie jest to możliwe, by widział, jak skarżąca każdą przesyłkę otrzymuje "w ciągu kilku minut od doręczenia lub do rąk własnych". Na wezwaniu Sądu pierwszej instancji do uzupełnienia braków skargi nie widnieje bowiem podpis skarżącej, lecz dorosłego domownika mieszkania przy ul. [...] w B. Jest więc prawdopodobne, by listonosz dostarczał przesyłki na adres sąsiadów skarżącej, którzy nie byli potem w stanie podać dokładnej daty odbioru korespondencji, bądź też, że sama skarżąca, ze względu na swój wiek i choroby, nie była w stanie tej daty dokładnie ustalić. Podkreślić należy, że zgodnie z art. 87 § 2 p.p.s.a. przywrócenie terminu wymaga uprawdopodobnienia okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu, a nie ich udowodnienia. W ocenie NSA nietypowa sytuacja, w której znalazła się skarżąca, przyznana przez wnoszącego zażalenie, mianowicie mieszkanie w samochodzie, uprawdopodabnia, że uchybienie terminu o jeden dzień nastąpiło bez winy skarżącej.
Tym samym rozstrzygnięcie Sądu pierwszej instancji jest prawidłowe, a wniesione na nie zażalenie niezasadne.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 z zw. z art. 197 § 1 i 2 p.p.s.a., postanowił jak w sentencji.