Dnia 26 września 2018 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zdzisław Kostka po rozpoznaniu w dniu 26 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 4 czerwca 2018 r., sygn. akt II SA/Rz 638/17 w przedmiocie przywrócenia terminu w sprawie ze skargi K. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] marca 2017 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z 4 czerwca 2018 r., sygn. akt II SA/Rz 638/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie odmówił skarżącej K. B. przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z [...] marca 2017 r. w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy.
We wniosku o przywrócenie terminu skarżąca wskazała, że niedochowanie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi nastąpiło na skutek okoliczności, na które nie miała żadnego wpływu. Stwierdziła, że w okresie od sierpnia 2017 r. do grudnia 2017 r. zmieniała miejsce zamieszkania, z uprzednio zajmowanego przy ul. [...] w K., na obecnie zajmowane przy ul. [...] w K. Dodała także, że w związku z koniecznością opieki nad dwuletnim dzieckiem, nie przebywała na co dzień w lokalu mieszkalnym przy ul. [...] w K., a ponadto w przynależnej do tego lokalu skrzynce pocztowej listonosz nie pozostawiał awiz.
Sąd pierwszej instancji odmawiając przywrócenia terminu przyjął, że nie zachodzą okoliczności, które przemawiałyby za uwzględnieniem wniosku skarżącej. Sąd stwierdził, że uchybienie terminu było wynikiem niedostatecznej dbałości i staranności skarżącej w prowadzeniu własnych spraw, a nie następstwem okoliczności od niej niezależnych. W uzasadnieniu wskazał, że wezwania do uzupełnienia braków formalnych skargi w postaci nadesłania jedenastu jej odpisów zostały wysłane na adres podany przez samą skarżącą w skardze (K., ul. [...]) oraz na adres wynikający z dołączonego do akt sądowych wypisu aktu notarialnego z [...] kwietnia 2017 r. (K., ul. [...]). Oba wezwania były podwójnie awizowane, co wynika ze zwrotnych potwierdzeń ich odbioru, i pozostawione w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia w trybie art. 73 p.p.s.a. Sąd pierwszej instancji stwierdził ponadto, że skarżąca miała obowiązek, wynikający z art. 70 § 1 p.p.s.a., zawiadomić sąd o każdej zmianie swojego miejsca zamieszkania, adresu do doręczeń lub siedziby. W razie zaniedbania tego obowiązku pismo pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia, chyba że nowy adres jest sądowi znany. Sąd pierwszej instancji uznał, że skarżącej doręczono pouczenie o powyższym obowiązku na adres wskazany przez skarżącą w skardze wraz z wezwaniem do wykonania zarządzenia z 29 sierpnia 2017 r. w związku z czym skarżąca miała obowiązek powiadomić Sąd o zmianie miejsca zamieszkania. Okoliczność niezamieszkiwania pod wskazanym adresem nie może stanowić - zdaniem Sądu - o braku winy w uchybieniu terminu. Inicjując postępowanie sądowe strona powinna bowiem liczyć się z tym, że będzie kierowana do niej korespondencja.
Dalej Sąd pierwszej instancji stwierdził, że skarżąca nie wskazała żadnych okoliczności związanych z opieką nad dzieckiem, które uniemożliwiłyby lub utrudniłyby jej odbiór korespondencji. W ocenie Sądu, sama opieka nad dzieckiem nie wyklucza i nie uniemożliwia odbioru korespondencji i odpowiedniej reakcji na wezwanie. Opieka nad dzieckiem może stanowić duże obciążenie dla matki, niemniej zwykle składają się na nią czynności i zdarzenia wpisane w życie codzienne i nie można uznać ich za nagłe lub wyjątkowe okoliczności, których uprawdopodobnienie jest konieczne dla przywrócenia terminu.