Zażalenie na postanowienie WSA w Olsztynie w sprawie ze skargi S. W. na niewykonanie przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Giżycku wyroku WSA w Olsztynie w sprawie sygn. akt II SAB/Ol 72/12
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 18 października 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia S. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 11 września 2013 r., sygn. akt II SA/Ol 435/13 o odmowie przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku z dnia 13 sierpnia 2013 r. w sprawie ze skargi S. W. na niewykonanie przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Giżycku wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 23 października 2012r. w sprawie sygn. akt II SAB/Ol 72/12 postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie strona 1/4

Postanowieniem z dnia 11 września 2013 r., sygn. akt II SA/Ol 435/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie odmówił S. W. przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku zapadłego w sprawie w dniu 13 sierpnia 2013 r.

W uzasadnieniu Sąd wskazał, że w sprawie nie można uznać, by uchybienie przez skarżącego terminowi do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku, spowodowane błędnym przekonaniem skarżącego, że sprawa z jego skargi jest rozpatrywana w trybie uproszczonym i z urzędu otrzyma sentencję orzeczenia, było przez niego niezawinione. Zdaniem Sądu bezpodstawnie skarżący wywodzi, że sąd odstępując od rozpatrzenia skargi w trybie uproszczonym i kierując sprawę do rozpatrzenia na rozprawę, wydaje w tym zakresie niezaskarżalne postanowienie doręczane stronie. Następnie Sąd przytoczył przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.", dotyczące postępowania uproszczonego i podniósł, że unormowania te stanowią odstępstwo od generalnej zasady rozpoznawania sprawy jawnie, na rozprawie. Zaś o terminie wyznaczenia posiedzenia niejawnego strony nie są zawiadamiane, chyba że sąd uzna taką konieczność i wezwie stronę do stawiennictwa. Nadto Sąd wskazał, że poprzez użycie w art. 119 P.p.s.a. sformułowania "może" ustawodawca pozostawił do swobodnego uznania sądu to, czy sprawę skierować do rozpatrzenia w postępowaniu uproszczonym na posiedzenie niejawne. Sąd nie jest związany takim wnioskiem i nie musi zajmować odrębnego stanowiska co do jego zasadności. W niniejszej sprawie takie zarządzenie o skierowaniu sprawy na rozprawę zostało wydane w dniu 11 czerwca 2013 r., następnie w dniu 12 lipca 2013 r. zostało wydane zarządzenie o wyznaczeniu rozprawy, o terminie której skarżący został prawidłowo pouczony. Skarżący pouczony został także o treści art. 140 § 2 i 141 § 2 P.p.s.a.

W ocenie Sądu skarżący nie zapoznał się dokładnie z treścią pouczenia, jednakże okoliczność ta nie usprawiedliwia uchybienia terminu. Gdyby bowiem skarżący zapoznał się z treścią całego zawiadomienia, czego należałoby oczekiwać od strony należycie dbającej o własne interesy, to wniósłby przedmiotowy wniosek z zachowaniem ustawowego terminu. Nieuwagi czy zaniedbania nie można natomiast kwalifikować jako braku winy, będącego przesłanką przywrócenia uchybionego terminu. Także deklarowana niewiedza i działanie bez fachowego pełnomocnika nie usprawiedliwia bezczynności skarżącego. W ocenie Sądu pouczenie zawarte w zawiadomieniu o rozprawie było zrozumiałe i wyczerpujące. Z powyższych przyczyn sąd odmówił skarżącemu przywrócenia terminu do złożenia wniosku.

Na powyższe postanowienie, pismem z dnia 20 września 2013 r. (data wpływu 23 wrzesień 2013 r.), zażalenie wniósł skarżący wnosząc o jego uchylenie i zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania zażaleniowego.

W uzasadnieniu skarżący wskazał, że w treści skargi złożył wniosek o jej rozpatrzenie w trybie uproszczonym. Wprawdzie skarżący działał sam, bez pomocy fachowego pełnomocnika, jednak uzyskał informacje, że prowadząc postępowanie w trybie uproszczonym sąd nie wzywa skarżącego na rozprawę, a o wydanym rozstrzygnięciu informuje skarżącego pisemnie. Nadto podniósł, że został poinformowany o posiedzeniu sądu wyznaczonym na dzień 13 sierpnia 2013 r. Jednakże nie rozróżniając terminu posiedzenia od rozprawy oczekiwał na przekazanie przez Sąd odpisu sentencji wyroku, stosownie do postanowień art. 140 § 3 P.p.s.a. Był bowiem przekonany, że postępowanie sądowe jest prowadzone w trybie uproszczonym, a o wydanym rozstrzygnięciu sąd powiadomi go pisemnie. Wskazał także, że zaniepokojony długo trwającym postępowaniem oraz upływem czasu od wyznaczonej daty posiedzenia telefonicznie w dniu 30 sierpnia 2013 r. uzyskał informację, że w sprawie zapadł wyrok i minął już termin do złożenia wniosku o jego uzasadnienie.

Strona 1/4