Dnia 4 lutego 2014 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak po rozpoznaniu w dniu 4 lutego 2014 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia D.C. i J.C. na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału IV Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 9 lipca 2013 roku, sygn. akt IV SA/Wa 1548/13 wzywające do uiszczenia wpisu sądowego od skargi J.S. i innych na postanowienie Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej z [...] maja 2013 roku znak [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: oddalić zażalenie.
Zarządzeniem z 9 lipca 2013 r. Przewodniczący Wydziału IV Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wezwał D.C. i J.C. (dalej jako "skarżący") do solidarnego uiszczenia wpisu sądowego w wysokości 200 zł od skargi na postanowienie Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej z [...] maja 2013 r. w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji. Jako podstawę wezwania Sąd I instancji wskazał § 2 ust. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.).
Skarżący złożyli zażalenie na powyższe zarządzenie. Wskazali, że skargę wnieśli wspólnie z właścicielami innych nieruchomości, przez które przebiega rów będący przedmiotem postępowania. Podkreślili, że źródło ich interesu prawnego do wniesienia skargi jest wspólne i jest nim ochrona prawa własności. Zdaniem skarżących, decyzja objęta wnioskiem o stwierdzenie nieważności dotyczy ich prawa własności w tym samym stopniu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do treści art. 220 § 1 i § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - zwanej dalej "p.p.s.a.") sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata. Jeżeli pismo jest zażaleniem, przewodniczący wzywa wnoszącego pismo, aby pod rygorem jego odrzucenia uiścił opłatę w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia wezwania.
Zasadą jest zatem obowiązek uiszczenia wpisu sądowego od wnoszonego przez stronę pisma. Wyjątki od takiego obowiązku wynikają z przepisów ustawy p.p.s.a. Wyjątkami tymi są podmiotowe zwolnienia z obowiązku ponoszenia kosztów (art. 239 p.p.s.a.) oraz instytucja prawa pomocy (art. 243 i następne p.p.s.a.). Skarżący nie składali wniosku o przyznanie prawa pomocy, a sprawa nie jest jedną ze spraw objętych ustawowym zwolnieniem od kosztów. Oznacza to, że skarżący są zobowiązani do uiszczenia kosztów sądowych, w tym wpisu sądowego od skargi. Sąd I instancji prawidłowo ustalił wysokość wpisu, wskazując właściwą podstawę prawną wezwania skierowanego do skarżących.
Argumenty zażalenia nie zasługują na uwzględnienie. Stosownie do treści art. 214 § 1 p.p.s.a., jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, do uiszczenia kosztów sądowych obowiązany jest ten, kto wnosi do sądu pismo podlegające opłacie lub powodujące wydatki. Z kolei stosownie do treści art. 214 § 2 p.p.s.a., pismo wnoszone przez kilka osób, których uprawnienia lub obowiązki związane z przedmiotem zaskarżenia są wspólne, podlega jednej opłacie. W przeciwnym razie każda z tych osób uiszcza opłatę oddzielnie stosownie do swojego uprawnienia lub obowiązku. Źródłem interesu prawnego wszystkich skarżących w niniejszej sprawie są uprawnienia właścicielskie do działek, przez które przebiega rów 2F1 z przyległym obszarem zmeliorowanym, objęty decyzją Wojewódzkiego Zarządu Melioracji i Urządzeń Wodnych w Białej Podlaskiej z 16 listopada 1993 r. Stwierdzenia nieważności tej decyzji w postępowaniu administracyjnym domagali się skarżący. Oznacza to, że źródłem interesu prawnego skarżących w niniejszej sprawie są przepisy kodeksu cywilnego dotyczące własności poszczególnych nieruchomości. Nie można zatem mówić o wspólnych uprawnieniach skarżących w rozumieniu art. 214 § 2 p.p.s.a., skoro ich źródłem są prawa przysługujące do odrębnych działek. Stąd też odrębnie do wpisu sądowego od skargi wezwano poszczególnych właścicieli działek.
Z powyższych względów i na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 1 i 2 oraz art. 198 ustawy p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji postanowienia.