Dnia 27 października 2009 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak po rozpoznaniu w dniu 27 października 2009 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M.L. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 28 lipca 2009 roku, sygn. akt III SA/Kr 949/08 o odmowie przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi M.L. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Krakowie z dnia [...] lipca 2008 roku Nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie postanowieniem z dnia 28 lipca 2009 r. odmówił M.L. przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Krakowie z [...] lipca 2008 r. w przedmiocie choroby zawodowej.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd I instancji wskazał, że skarżąca pismem z dnia 7 października 2008 r., doręczonym jej 16 października 2008 r., została wezwana do usunięcia, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, braków formalnych skargi poprzez nadesłanie jednego jej odpisu poświadczonego za zgodność z oryginałem lub własnoręcznie podpisanego, pod rygorem odrzucenia skargi.
W piśmie z dnia 6 listopada 2008 r. M.L. wniosła "o usprawiedliwienie spóźnienia w wysłaniu odpisu skargi" z dnia 21 lipca 2008 r. Sąd I instancji wyjaśnił, że w rozpatrywanej sprawie skarżąca uzasadnia brak swojej winy w uchybieniu terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi chorobą trwającą od 3 października do 31 października 2008 r., a więc w okresie, kiedy zaczął biec i ukończył bieg termin do uzupełnienia braków formalnych skargi (początek terminu od dnia 16 października 2008 r., kiedy doręczono wezwanie, koniec terminu z upływem dnia 23 października 2008 r.). Okoliczności zawarte w materiałach akt sądowych wykluczają przyjęcie, że stan zdrowia skarżącej spowodował brak winy w uchybieniu dokonania przez nią czynności procesowej i uniemożliwił dokonanie uzupełnienia w zakreślonym terminie braków formalnych skargi. Przedłożona przez nią kserokopia zwolnienia lekarskiego potwierdza wprawdzie, że w okresie podanym przez skarżącą była ona chora, ale co najistotniejsze w dniu 16 października 2008 r. złożyła ona pismo osobiście w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Krakowie.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła skarżąca, zarzucając, że okoliczność oznaczenia na piśmie złożonym w dniu 16 października 2008 roku, że zostało złożone osobiście, nie oznacza w rzeczywistości osobistego złożenia pisma, lecz świadczy tylko o jego złożeniu w siedzibie sądu, a nie za pośrednictwem poczty.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zażalenie zasługuje na uwzględnienie, aczkolwiek z innych przyczyn niż wskazuje skarżąca.
Podkreślenia wymaga, że postępowanie w przedmiocie przywrócenia terminu do uzupełnienia braków skargi poprzedzone było postępowaniem w przedmiocie przyznania prawa pomocy, bowiem skarżąca złożyła wniosek o przyznanie jej pełnomocnika z urzędu. Nie ulega wątpliwości, że przy tak zakreślonym wniosku o przyznanie prawa pomocy, wszelkie czynności sądu, a w szczególności takie, które mogą uniemożliwić skarżącej drogę do dalszego prowadzenia postępowania, wymagają prawomocnego zakończenia postępowania dotyczącego wyznaczenia pełnomocnika z urzędu. W niniejszej sprawie postanowieniem referendarza sądowego z dnia 12 stycznia 2009 roku odmówiono skarżącej przyznania prawa pomocy. Skarżąca złożyła sprzeciw od powyższego rozstrzygnięcia, na skutek którego postanowieniem 29 kwietnia 2009 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił wniosek. Jednocześnie jednak uszło uwadze Sądu I instancji, że w nagłówku pisma z dnia 22 grudnia 2008 roku skarżąca wyraźnie zaznaczyła, że jej dotychczasowy adres do korespondencji jest nieaktualny, a pisma powinny być przesyłane na wskazany adres domowy. Tymczasem postanowienie z dnia 29 kwietnia 2009 roku zostało przesłane na adres nieaktualny oraz wydane do rąk osoby nieupoważnionej do jego odbioru, co potwierdzają dokumenty zawarte w aktach sprawy - błędnie wypełnione awizo (k. 211 akt), oświadczenie osoby odbierającej przesyłkę (k. 222 akt), pismo Poczty Polskiej stanowiące odpowiedź na reklamację (k. 253 akt). Powstaje zatem wątpliwość dotycząca skuteczności doręczenia powyższego postanowienia, a w konsekwencji jego prawomocności. Wątpliwości w tym zakresie Sąd I instancji powinien był powziąć już pod uwagę po nadesłaniu przez skarżącą pisma z dnia 14 lipca 2009 roku (k. 214 akt). Jednakże z nieznanych przyczyn, pismo to zostało załączone do akt bez wyjaśnienia jakie były intencje skarżącej przy jego składaniu oraz jakie implikacje w zakresie skuteczności postanowienia z dnia 29 kwietnia 2009 roku wywołuje jego błędne zaadresowanie. Tym samym, nie sposób uznać, że okoliczności sprawy pozwalały w sposób jednoznaczny rozpoznać wniosek skarżącej o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków skargi, nie narażając się jednocześnie na zarzut pozbawienia strony możliwości wcześniejszego rozpoznania przez Sąd I instancji oraz ewentualnie przez Naczelny Sąd Administracyjny wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata.
Z powyższych względów, na podstawie art. 185 § 1 w związku z art. 197 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), Sąd orzekł jak w postanowieniu.