Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Adamiak, , , po rozpoznaniu w dniu 1 października 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia I. S. z o. o. z siedzibą w K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 24 czerwca 2010 r. sygn. akt II SA/Po 99/10 o odmowie wstrzymania wykonania decyzji w sprawie ze skargi I. S. z o. o. z siedzibą w K. i A. T. prowadzącej P. P. - H. "M" z siedzibą w G. na decyzję Wielkopolskiego Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii w Poznaniu z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie nakazów z zakresu nadzoru weterynaryjnego postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu postanowieniem z dnia 24 czerwca 2010 r. sygn. akt II SA/Po 99/10 odmówił wstrzymania wykonania decyzji.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że zaskarżoną decyzją z dnia [...] grudnia 2009 r. Wielkopolski Wojewódzki Lekarz Weterynarii utrzymał w mocy decyzję Powiatowego Lekarza Weterynarii w Poznaniu z dnia [...] października 2009 r., skierowaną do A. T. - prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą P. P. H. "M" z siedzibą w G. - wobec której w punkcie 1. tej decyzji zakazano wprowadzania do obrotu partii konserw mięsnych w ilości 4576 sztuk po 2 kg netto oraz wyrobów garmażeryjnych w ilości 2850,2 kg, oraz w punkcie 2. nakazano zniszczenie (poddanie utylizacji) 4576 sztuk puszek z mięsem - "M" oraz 2850,2 kg produktów - wyrobów garmażeryjnych - wyprodukowanych na bazie mięsa pochodzącego z tych puszek, jako materiału kategorii 1.
Sąd wskazał, że w skardze złożonej przez I. S. z o. o. z siedzibą w K. zawarty został wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W jego uzasadnieniu wywodzono, że I. S. z o. o. była importerem konserw mięsnych, których dotyczy zaskarżona decyzja i poprzedzająca ją decyzja organu I instancji. Tym samym w przypadku utylizacji konserw, po stronie skarżącej może powstać odpowiedzialność wobec kontrahentów.
Postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 25 marca 2010 r. sprawa o sygn. akt II SA/Po 100/10 ze skargi A. T. została połączona ze sprawą o sygn. akt II SA/Po 99/10 ze skargi I. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. w celu ich łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia, i jest obecnie prowadzona pod sygn. akt II SA/Po 99/10.
Rozpoznając wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Sąd uznał, że przytoczone w treści wniosku argumenty przemawiające za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji nie znajdują oparcia w sprawie. W ocenie Sądu hipotetyczna możliwość późniejszego postępowania cywilnego, w przedmiocie wynagrodzenia szkody powstałej w wyniku utylizacji produktów spożywczych, stanowi przesłankę niewystarczającą dla uznania, że zaistniały w sprawie przesłanki uzasadniające wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W szczególności brak jest w powyższej sprawie węzła przyczynowo - skutkowego. Niemożliwe jest bowiem stwierdzenie, aby wykonanie zaskarżonej decyzji skutkowało wyrządzeniem po stronie wnioskodawcy szkody, o której mowa w art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Sąd stwierdził, że wykonanie przedmiotowej decyzji nie powoduje sytuacji, w której wnioskodawcy groziłoby powstanie znacznej szkody.
Mając na uwadze powyższe Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, na podstawie art. 61 § 3 i 5 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła I. S. z o. o. z siedzibą w K. Zażalenie oparte zostało na zarzucie naruszenia art. 61 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. W zażaleniu wywodzono o błędnej ocenie wskazanych we wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji okoliczności i w konsekwencji przyjęcie, że wykonanie decyzji nie spowoduje niebezpieczeństwa znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Ponadto podnoszono, że wykonanie decyzji może spowodować szkodę materialną w wysokości 200.000 (dwieście tysięcy) złotych. Na tych podstawach wnoszono o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu.